پایگاه خبری فوتبالی- باستان‌شناسان، قرن‌ها با موضوعی روبرو بودند که فقط با یک عبارت توصیف می‌شد: "نفرین فراعنه!" نفرینی که از ورود به حریم اهرام آغاز شد و خوراک خوبی برای رسانه‌ها بود.
به گزارش فوتبالی، در یک ماکت کوچکتر، شماره 7 استقلال در لیگ برتر هم چنین نفرینی را گویا در خود دارد. پیراهنی که فقط به فرهاد مجیدی وفا کرده و بقیه صاحبانش را از عرش به فرش کوبانده است. تنها شماره 7هایی که بعد از فرهاد مجیدی، خودی در استقلال نشان دادند، مامه تیام در لیگ قهرمانان آسیا و شیخ دیاباته در لیگ برتر نوزدهم بود (آقای گل شد) که البته هیچ کدام با استقلال جام لیگ برتر را بالای سر نبردند اما عملکردشان چشمگیر و برای طرفداران استقلال خاطره ساز بوده است اما بقیه صاحبان این شماره بیشتر از یک نیم فصل، دوام نیاوردند که در این گزارش به آنها می پردازیم.
* بختیار رحمانی
به عنوان یک ستاره تمام‌عیار و مردی همه‌کاره به استقلال منصوریان پیوست ولی حتی یک نیم فصل هم دوام نیاورد. رحمانی بعد از فرصت کافی ارایه شده از سوی کادر فنی، خیلی زود ثابت کرد در استقلال خبری از هافبک همه‌فن‌حریف فولاد نیست. یک گل در جام حذفی به تیم دوم ملوان و یک پاس گل نصفه و نیمه، همه عملکرد او با شماره 7 بود و او خیلی زودتر از آنچه که همه فکرش را بکنند، استقلال را در نیم فصل دوم ترک کرد و قرضی به تراکتور رفت اما هیچ وقت دیگر به استقلال برنگشت.
البته او در همه سالهای گذشته سعی کرده به عنوان یک استقلالی در فضای مجازی، خودش را به افکار عمومی و طرفداران فوتبال بشناساند و از این راه هم خوب فالوئر گرفت.
* حسن بیت‌سعید
یکی از معماران اصلی قهرمانی استقلال خوزستان در لیگ برتر بود. وینگری که برای آبی‌های اهواز در 2 فصل، 10 گل زد و 10 پاس گل داد. او اما در استقلال حتی بختیار رحمانی هم نشد. بیت‌سعید چه در دوران کوتاه حضور منصوریان و چه پس از سرمربی شدن وینفرد شفر، ناامیدکننده ظاهر شد و حضورش در استقلال به نیم‌فصل دوم نکشید.
مشخص هم نشد چرا برای بیت سعید و حتی بختیار رحمانی این اتفاق افتاد اما همان زمان گفته می‌شد که تفاوت های کلی و جزیی اهواز و تهران از جهات مختلف، باعث شد تا رحمانی و بیت سعید، به صورت فاحشی افت کنند و طرفداران استقلال را مات و مبهوت!
* مارکوس نویمایر
جانشین سرور جپاروف برای خط میانی استقلال در لیگ برتر هجدهم از آلمان آمد. البته نویمایر رزومه خوبی داشت و بازیکن بدی هم نبود اما او روی موج سینوسی حرکت می کرد و یک بازی خوب بود و یک بازی خیلی بد! انتخاب شفر برای استقلال در ادامه راه هم مشکوک درآمد و او در کنار الحاجی گرو، دو بازیکنی بودند که شفر آنها را از طریق ایجنت آشنایش به استقلال آورد و بعدها برای شفر هم کلی حاشیه شد و در نهایت مدیریت وقت استقلال هر دو بازیکن را با تدبیری که برای استقلال، مشکلات مالی درست نکند، کنار گذاشت و به آنها 50 درصد مطالباتشان تا نیم فصل پرداخت شد.
در هر حال نویمایر در کل نتوانست مشکلات آبی‌ها را حل کند. شاید اگر آن ضربه‌اش در دربی به جای تیر به تور می‌نشست، قصه فرق می‌کرد ولی او هم به سیاق شماره 7های قبلی، در پایان نیم‌فصل اول، استقلال و ایران را برای همیشه ترک کرد!
* شیخ دیاباته
یک مثال تقریبا نقض! دیاباته در اولین فصل پوشیدن شماره 7، ثابت کرد با این عدد هم می‌شود درخشید و حتی آقای گل شد. اما در لیگ بیستم، دوباره نفرین این شماره برگشت و حتی گریبان آقای گل را هم گرفت. دیاباته در این فصل با فکری به مشکل خورد، تنها 2 گل زد و بیشتر فصل را به دلیل مصدومیت دور از زمین‌های فوتبال سپری کرد. مصدومیت هایی که همین الان هم در پرسپولیس ادامه دارد و چند بازی به چند بازی دیاباته را از بازی و تمرین می اندازند. در هر حال یک فصل دیاباته با استقلال پر از خاطرات خوب بود و یک فصل دیگر با استقلال را دیاباته با خاطرات نه چندان خوب به پایان رساند.
البته کمتر کسی فکر می کرد دیاباته به پرسپولیس برود اما وقتی او در یک برنامه تلویزیونی گفت پرسپولیسی ها برادرش هستند و شاید یک روز هم برای آنها بازی کرد، آنهایی که او را از نزدیک می شناسند به صداقتش پی بردند.
سنگینی شماره 7 برای رضاوند خیلی زیاد بود. البته او، اصولا در استقلال، زیاد موفق نبوده و ظاهرا هم نمی خواهد باشد. رضاوند به قدری زیر فشار این شماره قرار گرفت که مجبور شد نیم‌فصل راهی اهواز شده و پیراهن فولاد را به تن کند. نفرین این شماره برای رضاوند به حدی بود که در تنها قهرمانی یک دهه اخیر آبی‌ها در لیگ برتر، غایب بود. رضاوند در بازگشت با استقلال می خواهد جبران کند اما مصدومیت نمی گذارد رضاوند به فکر جبران گذشته بیفتد.
او در سایپا یک ستاره بی چون و چرا بود اما همانطور که گفتیم بازی در تیمهایی مثل استقلال و پرسپولیس فرق می کند و شرایط به کلی برای هر بازیکنی عوض می شود. باید رضاوند در ادامه فصل با استقلال چه خواهد کرد.
تنها چند ثانیه پس از صدور مجوز حضور عارف غلامی در تمرین گروهی، ساپینتو قید سیاوش یزدانی را زد و نام او را در لیست سیاه قرار داد. یزدانی از میانه‌های فصل، شرایط بازی پیدا کرد ولی خیلی زود، به پایان راهش در پیراهن آبی رسید. ستاره استقلال مجیدی و تنها قهرمان بدون باخت تاریخ، قرن جدید را به بدترین شکل ممکن، استارت زد تا فعلا آخرین قربانی نفرین شماره 7 باشد. درباره یزدانی زیاد نوشته ایم و زیاد نوشته اند و شاید هم بشود بیشتر از این نوشت، اما در کل اینکه به عشق فرهاد مجیدی، دفاع باشی و شماره هفت را بپوشی و بعد دچار حاشیه های پی در پی و گوناگون بشوی، علاوه بر بدشانسی، هنر هم می خواهد!
* و دیگران
شماره های هفت های دیگری هم بودند که البته نتوانستند آنطور که می خواهند بدرخشند. سعید لطفی با شماره 7 استقلال، بیشتر دوران حضورش را دور از شرایط بازی سپری کرد. محمد نوازی با شماره 7 هرگز نتوانست دوران درخشانش در استقلال وقتی شماره 8 به تن داشت را تکرار کند. ستار همدانی و سهراب بختیاری‌زاده هم دوران چندان خوبی با این شماره در استقلال نداشتند؛ از دست دادن دراماتیک قهرمان در اولین دوره لیگ برتر و فاجعه بودن در لیگ برتر دوم با رولند کخ و بقیه اتفاقات، ماجراهایی بود که برای این بازیکنان با شماره هفت رقم خورد. با شماره هفتی که انگار نفرین شده و باید دید این نفرین ادامه دارد یا در نهایت متوقف می‌شود!
گزارش : سالار علیخواه
استقلال 
