پایگاه خبری فوتبالی - پاکو خمز سرمربی تراکتور امروز ۵۳ ساله شد.
به گزارش فوتبالی، امروز تولد پاکو خمز است. مربی که در نیمه‌های لیگ برتر هدایت تراکتور را پذیرفت و حالا با نتایجش توانسته بین پرشورها محبوب باشد. سرمربی که توانسته نیمکت یکی از بی‌ثبات‌ترین تیم‌های لیگ را به سمت و سوی اعتماد سوق دهد و با تمدید قرارداد خود، فصل آتی هم در تبریز حضور خواهد داشت. البته خمز در مقطعی که نامش برای تیم ملی فوتبال ایران مطرح شد، ذهنش مشغول شد و دو باخت بد مقابل پرسپولیس و مس رفسنجان داد. باخت تراکتور به استقلال در جام حذفی البته مقدمه دو شکست دیگر خمز بود. سرمربی اسپانیایی پس از این سه شکست تقریبا به یک ثبات رسیده است که یا می برد یا حداقل سخت می بازد و مساوی می کند.
زادروز پاکو احتمالا بهترین بهانه برای سر زدن به یکی از رسانه‌های خارجی برای مطالعه خبری در رابطه با او باشد. خمز در دورانی که سرمربی رایو وایکانو بوده، باتوجه به فلسفه بازی خود، تحسین بسیاری از اهالی فوتبال را پشت خود دیده تا حدی که در یک مقاله تحت عنوان "چرا لالیگا به پاکو خمز نیاز دارد؟" از وی به عنوان جانشینی برحق برای ویسنته دل‌بوسکه در تیم ملی اسپانیا یاد شده است! البته رسانه های اسپانیایی کلا در تعریف و تمجید از مربیان به شیوه های غیرمرسوم هم روی می آورند. در کل توجه به مربیان وبازیکنان در رسانه های اروپایی، ساز و کار پیچیده ای دارد و تعریف و تمجید کردن از یک مربی، بازیکن یا مدیر درجه متوسط، می تواند مشکوک به رپورتاژ آگهی هم باشد.
در هر حال شاید خواندن این مطلب که چرا لالیگا به حضور پاکو نیازمند است، تاحدودی پاسخ این سوال هم باشد که خمز چطور توانست در این مدت کم تراکتور را متحول کرده و تقریبا طرفداران تراکتور را از خودش راضی کند. البته خمز سرمربی خوش اخلاقی نیست و آنطور که از داخل تیم به بیرون درز کرده او مربی سختگیری است که شاید کار با او چندان راحت نباشد.
ابتدای این مطلب که هم می تواند مشکوک به رپورتاژ آگهی باشد و هم می تواند نباشد با این جمله آغاز شده است:" به نظر شما چه کسی می‌تواند به جای ویسنته دل‌بوسکه روزهای موفقی را در تیم ملی اسپانیا رقم بزند؟ ، نویسنده پاسخ داده، بدون رای‌گیری در این مورد، برنده فرضی باقاطعیت پاکو خمز است! پاکو خمز بدون شک یک نابغه است! وی مدیری است که هر سال، با کوچک‌ترین بودجه‌های نقل و انتقالات و مهاجرت گسترده تابستانی که دیگران را مستقیماً به حاشیه می‌برد، زنده می‌ماند. اینکه او این کار را در حالی انجام می‌دهد که تیم‌هایش را رقابتی نگه می‌دارد و فوتبال جذابی را بازی می‌کند، اعتبار بی‌شمار اوست. همچنین شاید به همین دلیل است که بسیاری از دنبال‌کنندگان لالیگا برای رایو موقعیت خوبی آرزو می‌کنند.
بیایید به بازی رایو در برابر بارسا نگاهی بیندازیم. رایو درحالی باید به نیوکمپ می‌رفت که ۹ بازی اخیر خود در داخل و خارج خانه را به بارسا باخته بود. این درحالی است که رایو ۳۷ گل دریافت کرده بود و فقط توانسته بود ۲ گل به بارسا بزند. با درنظر گرفتن این آمار، این طور به نظر می‌رسد که بارسا باز هم یک پیروزی ساده خواهد داشت ولی قضیه با پاکو خمزِ مسئولیت‌پذیر متفاوت است!
تیم پاکو درحالی به میدان رفت که سرمربی نمی‌خواست تیمش با ترس بازی کرده و توپ را به پشت مدافعان حریف بیندازد و مالکیت را سریع به بارسا دهد. با اینکه نتیجه ۵ بر ۲ به نفع بارسا تمام شد و این یک نتیجه فریب‌انگیز است اما رایو می‌توانست دو گل دیگر هم بزند. شاید خیلی‌ها معتقدند خمز باید دست از این نوع سبک بازی مقابل تیم‌های بزرگ بردارد ولی فوتبال یک سرگرمی است و پاکو و تیمش با سبک خود همانند یک هوای تازه در این فضا هستند. پایبندی به اصول خود، صرف نظر از هزینه آن قابل ستایش است و صداقت خاصی در آن وجود دارد که دوست داشتنی است. لالیگا بدون حضور خمز مطمئناً مکان فقیرتری خواهد بود، اما اسپانیایی‌ها حداقل می‌توانند دل ببندند که اگر وی به عنوان جانشین دل بوسکه انتخاب شود، او کاملاً از دست آنها نخواهد رفت."
1997
