پایگاه خبری فوتبالی- درست است که تیم ملی وزنه‌برداری قهرمان آسیا شد، اما نگاهی به رکوردهای به ثبت رسیده نشان می‌دهد که راه طولانی برای رسیدن به مدعیان در اوزان مختلف و به‌ویژه اوزان المپیکی در پیش است.
به گزارش فوتبالی، پنجاه و یکمین دوره رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی آسیا در شرایطی به میزبانی شهر جینجو در کشور کره جنوبی برگزار شد که کاروان ایران با 15 ورزشکار شامل 10 نفر در بخش مردان و 5 نفر در بخش بانوان اعزام شد که حاصل تلاش آنها 2 طلا، 3 نقره و 5 برنز بود.
در این دوره از رقابت‌ها 113 ورزشکار از 21 کشور در بخش بانوان و 139 وزنه‌بردار از 32 کشور در بخش مردان به روی تخته رفتند و در مجموع نیز 180 مدال توزیع شد که سهم 15 نماینده ایران فقط 10 مدال بود.
از این 10 مدال کسب شده، 2 برنز مربوط به بخش بانوان است که توسط فاطمه کشاورز بدست آمد. با توجه به نوپا بودن وزنه‌برداری بانوان در ایران، این بخش مسیر طولانی برای کسب موفقیت‌های بیشتر در پیش دارد و قطعاً با یک برنامه‌ریزی بلندمدت و صحیح می تواند پله‌های ترقی را طی کند.
در بخش مردان اما باید به برخی مسائل توجه کرد که رعایت آنها می‌تواند تضمینی برای موفقیت‌های آینده باشد. ملی‌پوشان ایران در این دوره از مسابقات در اوزان 81، 89، 96، 102، 109 و +109 به روی تخته رفتند. از این اوزان، فقط 89، 102 المپیکی هستند و البته باید وزن 102+ را نیز در نظر گرفت که شامل دسته‌های بالاتر می‌شود. ایران در اوزان المپیکی 6 نماینده داشت که حاصل تلاش آنها 2 نقره و 2 برنز بود. در واقع هیچ کدام از ملی‌پوشان به طلا نرسیدند و این یک زنگ خطر در آستانه بازی‌های آسیایی 2022 هانگژو و همچنین المپیک 2024 پاریس است.
نکته دیگری که باید به آن اشاره کرد، رکوردهای به ثبت رسیده از سوی ورزشکاران است. در اوزان 89، 102 و 109+ کیلوگرم رکوردهای نمایندگان ایران با نفرات قهرمان در این سه وزن فاصله دارد. این در حالی است که مسابقات در سطح قاره آسیا بوده و قطعاً کار پس از ورود نمایندگان سایر قاره در رویدادی همچون المپیک بسیار سخت‌تر خواهد بود. از بین بردن فاصله‌ای که ایجاد شده، بسیار سخت است، اما در ورزش هیچ چیز غیر ممکن نیست. زمانی که علیرضا یوسفی می‌تواند به فاصله چند روز پس از رکوردگیری تیم ملی، رکورد جوانان جهان را 7 کیلوگرم ارتقا بدهد، این موضوع نشان دهنده پتانسیل ورزشکاران است، هر چند که رقبا نیز بسیار قدرتمند‌تر از گذشته شده‌اند و رسیدن به آنها بسیار سخت است.
نکته دیگری که باید به آن اشاره کرد، تکرار فراوان عبارت «قهرمانی در آسیا» است. اینکه ایران به مقام نخست در رده‌بندی امتیازی دست یافته، نباید بی‌ارزش شود، اما مسئولان باید توجه کنند که در رویدادهایی همچون بازی‌های آسیایی و المپیک، رده‌بندی امتیازی هیچ مفهومی ندارد و آنچه مهم است، کسب مدال‌های رنگارنگ است. مردان ملی‌پوش وزنه‌برداری ایران از مجموع 90 مدال توزیع شده در کره جنوبی، فقط 8 مدال کسب کردند، آن هم در شرایطی که فقط در یک وزن طلا داشتیم که همان وزن نیز المپیکی نیست. در واقع مسئولان فدراسیون نباید در باد این قهرمانیِ امتیازی بخوابند و آن را ملاک عمل برای آینده در نظر بگیرند.
وزنه‌برداری بدون شک با آن رشته پرمدال فاصله دارد، چرا که شرایطی سختی را طی سال‌های گذشته تجربه کرده، اما این موضوع نباید باعث دلسردی ورزشکاران و مسئولان باشد. در واقع باید با یک برنامه ریزی صحیح و تا بازی‌های المپیک پاریس، اعتبار را به این رشته بازگرداند تا وزنه‌برداری باز هم در میان رشته‌های مدال‌آور کاروان ایران باشد. ضمن اینکه نباید از موضوع مهم پشتوانه‌سازی هم غافل شد؛ موضوعی که بسیاری از کارشناسان و حتی مسئولان فدراسیون به آن اذعان کرده‌اند.
ذکر یک نکته در پایان ضروریست؛ مسئولان فدراسیون باید خیلی زود یک آسیب‌شناسی دقیق از عملکرد ملی‌پوشان در کره جنوبی داشته باشند و با برطرف کردن آنها، همین نفرات را که در مسیر کسب سهمیه قدم برمی‌دارند، آماده و آماده‌تر برای اعزام‌های پیش‌رو کنند.
5960
