پایگاه خبری فوتبالی - پرسپولیس با برتری در چهار فاکتور توانست قهرمان لیگ برتر شود.
به گزارش فوتبالی، شاید این پرسش که یک تیم در لیگ ایران باید چه مشخصاتی داشته باشد تا بتواند قهرمان شود، سوال خیلیها باشد. پرسشی که پاسخ آن در جدول نهایی لیگ برتر قابل مشاهده است. پرسپولیس قهرمان این دوره از مسابقات با صدرنشینی در چهار فاکتور توانست به این عنوان برسد.
بیشترین تعداد کسب پیروزی
بدون شک مهمترین عامل در راه قهرمانی جمع کردن اکثر امتیازات میباشد که تنها راه آن کسب پیروزی است. کاری که پرسپولیس موفق به انجام آن شد و با کسب ۲۰ برد از ۳۰ بازی یعنی کسب سه امتیاز از دو سوم بازیها، قدم بزرگی در راه قهرمانی برداشت. سپاهان تیم نایب قهرمان با یک برد کمتر یعنی ۱۹ برد از این حیث دوم است و استقلال هم ۱۸ برد کسب کرده است. جالبتر اینکه بدانید تعداد کمترین برد هم با ۴ پیروزی متعلق به دو تیم سقوط کرده نفت مسجدسلیمان و مس کرمان است تا مشخص شود، تعداد پیروزی چقدر میتواند سرنوشت تیمها را رقم بزند.
تیم یحیی مساوی دوست ندارد
اینکه قهرمان لیگ برتر با کسب ۶ تساوی دارای کمترین تعداد مساوی در بازیهاست، میتواند واقعیت قابل توجهی باشد. به عبارتی پرسپولیس نشان داده که در هر بازی میل به کسب برد و سه امتیاز دارد و شاید همین موضوع آنها را صاحب کمترین تعداد تساوی در لیگ بیستودوم کرده است. آلومینیوم اراک هم با ۱۶ تساوی کسب شده تیمی است که بیشترین علاقه را به تقسیم امتیازات داشته است.
کمترین گل خورده، قهرمانی را تضمین میکند
تقریبا دیگر همه به این موضوع صحه میگذارند که برای موفقیت در لیگ ایران، کم گل خوردن مهمتر از زیاد گل زدن است. پرسپولیسیها با ۱۳ گل خورده در طول فصل و ثبت بهترین عملکرد دفاعی درحالی قهرمان شدند که تیم یحیی از حیث گل زده سومین تیم برتر لیگ است. همچنین نفت مسجدسلیمان با ۵۹ گل خورده و ثبت بدترین عملکرد دفاعی، اولین تیمی بود که به لیگ یک سقوط کرد.
دروازهبان خوب از پدر و مادر خوب هم بهتر است!
احتمالا این ضربالمثل را شنیدهاید که یک گلر خوب در فوتبال از پدر و مادر خوب بهتر است! عبارتی که هدف آن نشان دادن تاثیر دروازهبان است و قرمزهای پایتخت با داشتن علیرضا بیرانوند، سنگربان شماره یک تیم ملی، جزو خوشبختترین تیمهای لیگ برتر بودند. بیرانوند درنهایت با کسب ۱۸ کلینشیت و تصاحب دستکش طلایی توانست کمک شایانی هم به تیم خود کرده و دوباره با پرسپولیس قهرمان شود.
1997