پایگاه خبری فوتبالی- سالها قبل، امیر حاج‌رضایی در برنامه «نود» برای توصیف خط و فاز دفاعی پرسپولیس در آن زمان، از اصطلاح «پنیر سوییسی» استفاده کرد. پنیر سوییسی، پنیری است که بافت آن، دارای سوراخ‌های بزرگ حتی به اندازه یک گردوست!
به گزارش فوتبالی، این همان پنیری است که در انیمشین‌های نوستالژیک مثل تام و جری بارها به تصویر کشیده شده است. نمایش دفاعی تیم ملی برابر اردن، چیزی فراتر از پنیر سوییسی و یک فاجعه تمام‌عیار بود.
اردن درحالی در خانه 3 یک شکست خورد که امید گلزنی بیشتری نسبت به ما داشت و مالک تمام نیمه دوم بود. آنها حتی در نیمه اول هم شِمای یک تیم بازنده را نداشتند و شاید واقعیت این باشد که مغلوب اقتدار بین‌المللی فاز هجومی تیم ملی شدند.
عجیب‌ترین نکته در تمام طول 90 دقیقه این بود: اردن که هرگز یک قدرت درجه یک در آسیا نبوده و نیست، چطور به این راحتی به سمت دروازه تیم ملی هجوم می‌آورد و چگونه است که عناصر هجومی‌اش اینقدر ساده، بین مردان حاضر در فاز دفاعی تیم ملی فوتبال ایران، جایگیری کرده و کنش انجام می‌دهند؟ اینکه در تمام طول بازی، اردن از سمت راست به دروازه ایران تاخت و صاحب گل و پنالتی شد، عجیب بود بخصوص وقتی چاره‌ای برای پوشش این نقطه زمین اندیشیده نشد.
یکی از بزرگترین عوامل افت دفاعی تیم ملی، اعتماد به نفس بالای مردان این قسمت زمین بود که با نگاهی از بالا وارد زمین شدند. احمد نوراللهی در نیمه اول، در ضعیف‌ترین حالت خودش قرار داشت. پاس به عقب اشتباه او، فقط به دلیل ضربه ناامیدکننده مهاجم اردن به تور دروازه نرسید. اصرار بیرانوند برای بازیسازی از درون دروازه و سپردن توپ در مرکز یک‌سوم دفاعی به هافبک پشت به دروازه و زیر پرس شدید بازیکنان حریف هم عجیب بود.
با فاکتور گرفتن از عصبیت و عصبانیت بازی شجاع خلیل‌زاده، چیز دیگری از عملکرد شماره 4 باقی می‌ماند که بتوان درباره‌اش توضیح فنی داد؟ احسان حاج‌صفی به عنوان مدافع، نه توانست امور دفاعی را درست و استاندارد انجام بدهد و نه در امور هجومی، کمکی به محبی کرد. سعید عزت‌اللهی روی فرم نبود هرچند با همین وضعیت هم نمره قبولی گرفت. در این هرج و مرج دفاعی، شانس آوردیم کنعانی‌زادگان و رضاییان بودند که کمی شرایط را بهتر کنند.
تیمِ امیر قلعه‌نویی روی دور برد است ولی این پیروزی‌ها با آنچه برابر اردن دیدیم، بیشتر فریب‌دهنده نشان می‌دهد. تیم ملی در حال حاضر از دو زیرمجموعه با تفاوتی فاحش تشکیل شده، یک تیمِ هجومی کاملا بین‌المللی که احتمالا هر دروازه‌ای را با حضور امثال طارمی، جهانبخش، آزمون، محبی، قدوس، انصاری‌فرد، محمدی، قایدی و بقیه باز می‌کند و یک تیمِ دفاعی داخلی که به شدت متزلزل و خارج از فرم است و شاید کلین‌شیت را برای هواداران تیم ملی تبدیل به آرزویی محال کند. تلفیق چنین دو زیرمجموعه‌ای هرگز تشکیل یک مجموعه برنده و فاتح نمی‌دهد.
در هر حال هر چند تیم ملی برده و سه بر یک هم حریفش را شکست داده اما افکار عمومی فوتبال از نحوه بازی تیم ملی در خط دفاع رضایت ندارند و البته در شبکه های اجتماعی هم ناراحتی و نگرانی شان را به صورت منطقی و نه حتی افراطی، نشان داده اند. درک عمومی از فوتبال بالا رفته است که تیم ملی سه بر یک می برد اما همه از سازمان دفاعی تیم ملی ایراد می گیرند و در نهایت امیرقلعه نویی مصاحبه می کند و قول می دهد تا مشکلات خط دفاعی را رفع کند.
گزارش از علیرضا خطیبی/ پایگاه خبری فوتبالی
