پایگاه خبری فوتبالی - درست مانند دوره قبل با کی‌روش، این بار هم قصه تیم ملی با شکست در نیمه‌نهایی تمام شد.
به گزارش فوتبالی، در این گزارش تیم ملی را به سه دسته تقسیم کرده ایم. بالا، متوسط و پایین و انصاف هم رعایت شده است. البته برای این دسته بندی حسابی وقت گذاشته شده و آنالیز صورت گرفته است.
در کل گویا دفاعی یا هجومی بازی کردن، فرقی برای تیم ملی ندارد چون در پای فینال، 3 گل می‌خورد و حذف می‌شود. دوره گذشته ایران سه بر صفر به ژاپن باخت و این دوره هم سه بر دو به قطر. قلعه‌نویی با 26 بازیکن راهی قطر شد. به 22 بازیکن فرصت رسید ولی پیام نیازمند، حسین حسینی، سامان فلاح و آریا یوسفی جام را بدون بازی ترک کردند. تیم ملی برای قهرمان شدن نیاز به مردانی داشت که نه‌تنها خودشان باشند بلکه چیزی فراتر هم ارایه دهند ولی بیشتر بازیکنان تیم ملی، نه‌تنها خودشان نبودند بلکه چیزی کمتر هم نشان دادند.
* بالا/ 3 نفر
تنها می‌توان نام 3 بازیکن را در این دسته قرار داد. مردانی که فراتر از انتظار در جام ملتها ظاهر شدند: صادق محرمی، میلاد محمدی و مهدی قایدی. و جالب اینکه هر 3 نفر هم هرگز جزو پلن فیکس و ثابت ترکیب امیر قلعه‌نویی نبودند. محرمی در سمت راست، توازن درخشانی در دفاع و حمله داشت و بدشانس بود که برابر امارات، آن مصدومیت وحشتناک به سراغش آمد. محمدی در امور دفاعی، عالی بود و توانست پاس گل هم بدهد. قایدی را هم باید ستاره تیم ملی در مرحله گروهی لقب داد که کسی نفهمید چرا برابر ژاپن و قطر، حتی یک دقیقه هم وارد زمین نشد.
* متوسط/ 9 نفر
دو دسته از بازیکنان تیم ملی در این قالب قرار می‌گیرند. مردانی که روندی سینوسی داشتند و معدل‌شان عددی است متوسط. در کارنامه این نفرات، هم دقایق درخشان و بازیهای خوب دیده می‌شود و هم صحنه‌هایی عجیب و پر از اشتباه. و مردانی که درست طبق انتظار بودند و چیزی فراتر ارایه ندادند. محمدحسین کنعانی‌زادگان، شجاع خلیل‌زاده، احسان‌حاج صفی، امید ابراهیمی، سردار آزمون، علی قلی‌زاده، علیرضا جهانبخش، مهدی ترابی و کریم انصاری‌فرد را در این دسته، می‌توان قرار داد. آزمون 2 گل زد و 3 پاس گل داد و این دقیقا همان چیزی بود که از او انتظار می‌رفت. کنعانی‌زادگان روز متناقضی مثل بازی با ژاپن داشت: یک نیمه اول ضعیف و یک نیمه دوم، خوب. امید ابراهیمی برابر ژاپن، یک مرد ریتم‌دهنده تمام‌عیار بود و برابر قطر، ستون پنجم عنابی‌ها با آن همه پاس اشتباه. در این دسته البته قلی‌زاده و ترابی و حتی انصاری‌فرد، شایستگی اعتماد بیشتر کادر فنی را داشتند بخصوص برابر قطر. در این لیست می شد متوسط به بالا و پایین را هم گذاشت اما در کل همه را در دسته بندی متوسط قرار دادیم.
* پایین/ 10 نفر
همه آنهایی که انتظار داشتیم در این دوره جام ملتها، چیزی فراتر از خودشان باشند ولی حتی خودشان هم نبودند در این دسته سوم قرار می‌گیرند که کمیت بیشتری نسبت به دو دسته دیگر دارند. علیرضا بیرانوند قرار بود با کلین‌شیت‌هایش به ما کمک کند ولی نه‌تنها این اتفاق نیفتاد که گلهای بدی هم از ژاپن و قطر خورد. رامین رضاییان قرار بود یک ماشین گلسازی باشد ولی جام را بدون پاس گل ترک کرد درحالیکه حتی ارسال‌هایش هم دقیق نبود. سید مجید حسینی به جز مصدومیت، در همان دقایق اندک بازی هم هرگز آرامش‌بخش نبود. سعید عزت‌اللهی در برخی بازیها اصلا دیده نشد و نتوانست ژنرالی باشد که باید می‌بود.
مهدی طارمی 3 گل زد ولی از او خیلی بیشتر انتظار می‌رفت بخصوص وقتی زمین بازی با قطر را بدون ضربه داخل چارچوب ترک کرد. محمد محبی فقط یک نمایش خوب برابر ژاپن داشت و در بقیه بازیها، به نوعی سردرگم نشان داد؛ گویا او فقط وقتی از اول در ترکیب اصلی قرار داشت، می‌درخشید. رضا اسدیِ جام ملتها، هیچ نشانی از بازیکن لیگ برتر نداشت. او برابر قطر یک فرصت استثنایی را هدر داد و بیشتر شبیه بازیکن خسته پرسپولیس بود. شهریار مغانلو چه برابر هنگ‌کنگ و چه در بازی با قطر، «صفر» واقعی بود درحالیکه به عنوان آقای گل راهی جام ملتها شد. روزبه چشمی نمایشی فوق‌العاده ضعیف برابر سوریه داشت و ردپایش را روی اخراج طارمی گذاشت. سامان قدوس به عنوان اصلی‌ترین مرد فاز هجومی تیم ملی، جام ملتها را بدون شوت در چارچوب ترک کرد درحالیکه دقت پاسش هم بین بازیکنان تیم ملی در رده هفتم قرار داشت.
گزارش از علیرضا خطیبی/ پایگاه خبری فوتبالی
