پایگاه خبری فوتبالی - هاشم بیکزاده از روش های تهییج روحی کارلوس کیروش برای بازی معروف با کره جنوبی صحبت کرد.
به گزارش فوتبالی، بازی معروف ایران و کره جنوبی به میزبانی کره که با گل رضا قوچان نژاد به صعود ایران به جام جهانی ۲۰۱۴ منجر شد، یک دیدار خاطره انگیز و شیرین برای علاقه مندان به فوتبال ایران است. دیداری که تیم ملی فقط در صورت برد میتوانست صعود کند و چنین اتفاقی در خاک کره رخ داد.
اما این مسابقه پیش از برگزاری حاشیه های فراوانی هم داشت تا بعد از پیروزی ایران، مشت های گره کرده کارلوس کیروش هم به چشم بیاید. دیداری که اظهارات سرمربی وقت کره جنوبی باعث جنجالی شدن آن شد؛ موردی که کیروش به خوبی توانست از آن برای تهییج روحی و روانی بازیکنان تیم ملی استفاده کند.
گفته میشود کیروش قبل از بازی به هر یک از بازیکنان خلال دندان داده و گفته به دستشان فرو کنند که ماجرای این موضوع را هاشم بیکزاده چنین تعریف میکند: «او دو کار انجام داد که یکی از موارد همین بود. خلال دندان آورد و گفت بچهها کاری دارم که از لحاظ روحی خیلی میتواند تاثیرگذار باشد. گفت این حرکت را انجام بدهید تا درکتان از این حرفم بیشتر شود. از قلب و عمق وجودتان درک کنید. وقتی این موضوع را درک کردید، نسبت به درکتان میتوانید تلاش کنید. بجنگید برای اینکه در بازی برنده شوید. گفت این خلال دندانها را روی دستتان فشار بدهید. چقدر میتوانید تحمل کنید؟ طبیعتاً هر کسی یک آستانه تحملی دارد. خیلیها بیشتر فشار می دادند. وقتی این کار را کردیم گفت جای این موضوع روی دست باقی میماند. دیرتر التیام پیدا میکند و دردی در کنار آن است. او گفت کل ایران چشمش به این بازی است. شما باید خودتان را جای آنها بگذارید، وقتی که ناراحت میشوند چه حالی است. بالاخره ناراحتی هم از درد میآید.»
اما مورد دوم که بیکزاده در ادامه به آن میپردازد، چاپ و نصب تصویر سرمربی تیم ملی کره در همه مکانهایی بوده که بازیکنان رفت و آمد داشتند! :«عکس سرمربی کره جنوبی را آورد در اتاقها، رستوران و حتی حمام بازیکنان زد. گفت این عکس همیشه جلوی چشمانتان باشد. این مربی گفته ایران لیاقت حضور در جام جهانی فوتبال را ندارد. او گفته تیم ملی کشورهای عربی باید به جام جهانی بروند نه شما. میگفت این را فقط به شما نگفته، او به مردم ایران توهین کرده است. این موارد باعث شد که گفتیم خدایا باید عزم خودمان را جزم کنیم و با قلبمان در آن بازی به میدان رفتیم.»
1997