پایگاه خبری فوتبالی - به نظر میرسد باشگاههای خصوصی لیگ برتر برای دریافت امتیاز، با کلیدواژه «واگذاری» به دنبال تهدید مدیران فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ هستند.
به گزارش فوتبالی، بلافاصله پس از پایان بازی تراکتور و مس رفسنجان در جام حذفی بود که خبر عصبانیت و ناراحتی محمدرضا زنوزی بابت شعارهای سر داده شده، رسانهای شد و در ادامه اعلام شد این باشگاه واگذار خواهد شد. موضوعی که این روزها وارد فاز جدیدی شده و زنوزی که ابتدا بابت عصبانیت و ناراحتی ناشی از شعارهای سر داده شده علیه خودش میخواست تراکتور را واگذار کند، حالا برای ادامه تیمداری شروطی مطرح کرده و در حال مذاکره است!
در رابطه با مذاکرات طولانی مدت زنوزی با مسئولین استانی آذربایجان شرقی گفته میشود درخواستهای او، هم استانی و هم فرا استانی هستند. مثلاً یکی از این درخواستهای فرا استانی، دریافت حق پخش تلویزیونی توسط باشگاه تراکتور است که طبیعتاً چنین چیزی از دست مسئولین استانی برنمیآید.
نکته جالب این که دیگر خبری از ناراحتی زنوزی بابت شعارها نیست و موضوعاتی نظیر حق پخش و مباحث مالیاتی مطرح میشود تا این ذهنیت به وجود بیاید که دلیل اعلام واگذاری فقط ناراحتی بعد از بازی با مس رفسنجان و شعارهای اعتراضی نبوده است.
در همین راستا بعد از اینکه مشخص شد ورزشگاه وطنی قائمشهر جزو استادیومهایی است که به دلیل مشکلات سخت افزاری و شرایط موجود نمیتواند برای فصل بعدی میزبانی کند و باید به دنبال ایجاد شرایط مدنظر فدراسیون فوتبال باشد، باشگاه نساجی هم خبر از واگذاری داد!
در صحبتهای مسئولان نساجی بابت این تصمیم ناگهانی، به هزینههایی که رضا حدادیان بابت ورزشگاه وطنی از جیب خودش داشته، اشاره شده و عدم همراهی مسئولان استانی از اصلیترین دلایل عنوان میشود تا دیگر تیم خصوصی لیگ برتر هم به دلیل خواستههای اجابت نشده، دنبال واگذاری باشد. حتی در این راستا این خبر هم منتشر شد که باشگاههای هوادار و شمس آذر هم دنبال واگذاری هستند که باشگاه قزوینی این خبر را تکذیب کرد ولی از هوادار فعلا خبری نیست.
این که بخش خصوصی برای ادامه تیمداری باید حمایت شود، موضوع صحیحی است ولی این که شیوه جدیدی برای امتیازگیری در فوتبال ایران باب شود و باشگاههای پرطرفداری مثل تراکتور و نساجی در برهه حساس نقل و انتقالات باعث ایجاد نگرانی برای هواداران خودی شوند و برای مجاب کردن مسئولین موضوع واگذاری را پیش بکشند، اتفاقی عجیب است که نباید به عرفی نانوشته در فوتبال ایران تبدیل شود.
1997