پایگاه خبری فوتبالی: بعد از بازی استقلال - الغرافه در قلعه حسن خان تهران که با برتری مطلق آبیها به پایان رسید نوشتیم که الغرافه با دیدن چمن قلعه‌حسن‌خان کپ کرده و کیفیت واقعی این تیم را در بازیهای بعدی ببینید. نه اینکه آنها جزو تیمهای تاپ آسیا باشند ولی ببینید که تا پایان همین هفته از استقلال و پرسپولیس بهتر امتیاز گرفته‌اند.
دو: بازگشت فرشاد فرجی از مصدومیت مساوی شد با خروج صحرایی از ترکیب اصلی، بنابراین اغراقهایی که درباره جوانگرایی گاریدو می‌شود را کنار بگذارید. درایران مربیان تا مجبور نشوند به جوانان بازی نمی‌دهند. به قول نقی معمولی: بازیکن اول باید مصدوم شود، بازیکن دوم باید محروم شود، بازیکن سوم باید معدوم شود تا به جوانان بازی برسد!
سه: فوتبال یاسین براهیمی پکیج کاملی بود برای یک وینگر چپ. او هر کاری خواست با جناح راست پرسپولیس انجام داد، هر وقت اراده کرد خطرساز شد و ایجاد موقعیت کرد. جالب اینکه ۹۰ دقیقه هیچ تدبیری هم برای مهار او ترتیب داده نشد. گوندوز نبود پرسپولیس حداقل با دو اختلاف بازی را می باخت.
چهار: فضای جلوی گولسیانی و پورعلی‌گنجی این روزها به چالشی بزرگ تبدیل شده که در دو بازی اخیر به یک شکل باعث دریافت گل می‌شود. غیبت کنعانی زادگان باعث می‌شود دفاع پرسپولیس به دلیل کندی عقب بازی کند و همین عامل فضای شوت را به حریفان می‌دهد.
پنج: چهار بازی و دو امتیاز یعنی فاجعه پرسپولیس گاریدو در آسیا. منتها انقدر استقلال در این فصل بد بوده که نتایج افتضاح پرسپولیس در آسیا انگار به چشم نمی‌آید. فراموش نکنید پرسپولیس هنوز با الهلال و النصر هم بازی نکرده است. پرسپولیس دو بازی آذرماه مقابل الشرطه و الریان که روی کاغذ آسان‌ترین بازیهای لیگ نخبگان است را نبرد باید با صعود خداحافظی کند. هر چند با بردن آنها هم شاید شانس صعودش بالا نباشد.
شش: الکسیس گندوز در پرسپولیس جوری عمل کرده که ضعفهای تاکتیکی گاریدو پشت نمایش او کاملا پنهان شده. بخش زیادی از بالانشینی در جدول لیگ به حساب اعتمادبه‌نفس حاصل از قهرمانیهای پیاپی در لیگ است و گرنه پرسپولیس در مقایسه با خودش دچار افت فنی شده است. گوندوز طوری عمل کرده که پرسپولیسی ها بیرانوند را فراموش کرده اند.
هفت: سروش رفیعی، مسعود ریگی، میلاد سرلک، سعید مهری، محمد خدابنده‌لو پنج هافبکی هستند که گاریدو باید دو نفر آنها را بازی دهد. خدابنده‌لو که کلا از تفکرات گاریدو خارج است، می‌ماند چهارنفر دیگر که مدام در حال چرخش هستند. بخشی از این تغییرات اجتناب‌ناپذبر است و به مصدومیت و محرومیت و بازیهای فشرده برمی‌گردد اما بخش دیگر افکار مربی است. این حجم از تغییر نشان می‌دهد که گاریدو هنوز به ترکیب اصلی نرسیده است.
هشت: انگار خود پرسپولیسها هم به این باور رسیده‌اند که لیگ نخبگان با آن چیزی که در ذهنشان بود خیلی تفاوت دارد. آن دو فصلی که پرسپولیسیها به فینال رسیدند هنوز تیمهای عربستانی انقدر هزینه نمی‌کردند. پرسپولیس با برانکو در بازیهای رفت و برگشت به حق و با شایستگی به فینال آسیا رسید. با یحیی گل محمدی اما ماجرا کرونایی بود و بازیها مجتمع و تک بازی بود و هر چند پرسپولیس به فینال رسید اما وی ای آر بلای جانش شد. فوتبال باشگاهی در آسیا سال به سال در حال تغییر است و هرسال نتیجه گرفتن در آن سخت‌تر می‌شود. آن هم برای فوتبال باشگاهی ایران که سال به سال با افت کیفی مواجه می شود.
نه: عیسی آل‌کثیر کجاست؟ این درست است که علی علیپور خصوصیات بهتری برای بازی با تک مهاجم دارد اما گاریدو فوتبال عیسی را با عدم اعتقادش به این بازیکن کشته است. خود آل‌کثیر هم بازیکن روحی روانی است و انگار کاملا پذیرفته که برای جایگاهش نباید بجنگد. لوکاس ژوائو هم تفاوت خاصی با دیگر بازیکنان ندارد. کلا پرسپولیس به جز لوکادیا هیچ وقت مهاجم تاپ خارجی نداشته است.
ده: میانگین سنی پرسپولیس بالاست، البته منظور بازیکنانی هستند که بازی می‌کنند نه آنهایی که دکوری توی لیست هستند. بازیهای فشرده و چهار روز یک‌بار توان بدنی بالایی می‌طلبد. بخش زیادی از این نوسان بازیکنان به سن آنها برمی‌گردد.
گزارش از پیمان خنافری/ پایگاه خبری فوتبالی
پرسپولیس 
