پایگاه خبری فوتبالی- یک: هواداران استقلال، برای رسیدن به خوشحالی امروزشان، به اندازه یک عمر زجر کشیدند. جدا از همه باورهای هواداران فوتبال در ایران که البته شکل متفاوتی نسبت به جهان است، این نکته برای همگان قبول است که استقلال در بدترین فصلش در تمام این سالها قهرمان جام حذفی شده است. برای هواداران استقلال، این قهرمانی از بعضی جهات، یک قهرمانی بود مثل خیلی از قهرمانیهای قبلی شان و حتی قهرمانی دیگر تیمها؛ ولی تفاوتهایی هم داشت که باعث شد به دل همه استقلالیها حسابی بچسبد.
دو: این قهرمانی به استقلالی ها خیلی چسبید، چون همه می دانند که چه فصل تلخ و فاجعهباری را در لیگ برتر پشت سر گذاشتند و دو آتشه هایشان چقدر بغض کردند و اشک ریختند. این قهرمانی خیلی به آنها چسبید، چون یادشان نرفته که از یک جایی به بعد، بعضیها داشتند حساب و کتاب میکردند که استقلال بعد از باخت در کدام بازی لیگ برتر به منطقه سقوط به لیگ دسته اول وارد میشود.
سه: این قهرمانی به استقلالی ها خیلی چسبید، چون آنها فراموش نکرده اند که طرفداران دو تیم مدعی قهرمانی میخندیدند و می گفتند چه میشود اگر در هفته آخر استقلال باید سپاهان را ببرد تا نیفتد و سپاهان باید استقلال را ببرد تا قهرمان شود! و ترجیح میدادند سپاهان ببرد و خودشان قهرمان نشوند اما استقلال سقوط کند!
چهار: این قهرمانی به استقلالی ها خیلی چسبید، چون هفتهای نبود که حرف از یک مربی جدید نباشد. آخرش هم با 6 بار تغییر سرمربی و دو بار تغییر مدیرعامل و هزار مصاحبه از مدیرانی که هر کدام ساز خودشان را میزدند، استقلال یک جام گرفت.
پنج: این قهرمانی به استقلالی ها خیلی چسبید، چون بر خلاف سالهای گذشته، از همان اوایل فصل هواداران استقلال می دانستند و خبرداشتند که خبری از قهرمانی نیست و به جای پیگیری نتایج بالانشینان، باید نتایج میانه جدولیها و گاهی پایین جدولیها را پیگیری میکردند.
شش: این قهرمانی به استقلالی ها خیلی چسبید، چون یک بار دیگر ثابت شد که تیمهای بزرگ و ریشه دار ممکن است از اسب بیفتند اما از اصل نمیافتند. ثابت شد که تیمهای بزرگ شاید ببازند و تا منطقه سقوط هم پایین بروند اما شخصیت و اصالتشان را حفظ میکنند.
هفت: این قهرمانی به استقلالی ها خیلی چسبید، چون هواداران استقلال، یادشان نمیرود که در این فصل هیچوقت حرفی برای گفتن نداشتند و فقط سکوت کردند و طعنه و گوشه کنایه شنیدند تا سرانجام به هشت خرداد 1404 برسند. هواداران استقلال، برای رسیدن به شادی امروزشان، به اندازه یک فصل نه، به اندازه یک عمر اذیت شدند و زجر کشیدند. پس حق دارند به خاطر این قهرمانی، به اندازه یک عمر نه، یک فصل هم نه، حداقل به اندازه یک روز و یک شب، خوشحال باشند و حتی اشک شوق بریزند.
یادداشت از نادر نامدار/ پایگاه خبری فوتبالی