پایگاه خبری فوتبالی- سرمربی تیم ملی فوتبال چین گفت: تجربه من در ایران یکی از برجسته‌ترین نقاط در مسیر مربیگری من بود؛ جایی که بسیاری از دستاوردهایی که به آنها افتخار می‌کنم را کسب کردم.
به گزارش فوتبالی، برانکو ایوانکوویچ متولد کرواسی است. برانکو مسیر فوتبال خود را به عنوان یک هافبک هجومی در تیم وارتیکس آغاز کرد؛ جایی که بیش از ۲۶۰ بازی انجام داد. او در سال ۱۹۹۰ بازنشسته شد و سپس مسیر مربیگری خود را با همان تیم آغاز کرد.
شروع واقعی برانکو زمانی بود که به عنوان دستیار مربی باتجربه، میروسلاو بلاژویچ با تیم ملی کشورش در جام جهانی ۱۹۹۸ همکاری کرد؛ جایی که به دستاورد تاریخی کسب مقام سوم کمک کرد. سپس برای مدت کوتاهی هانوفر آلمان را هدایت کرد و از آن لحظه مسیر مربیگری او به افق‌های جهانی پر کشید.
برانکو گفت و گویی را اخیرا انجام داده است که در آن به موضوعات مختلفی اشاره کرده است.
حالا که شما تیم ملی چین را هدایت می‌کنید، چگونه شانس آنها را برای صعود به جام جهانی می‌بینید؟
امسال من مربیگری تیم ملی چین را در گروهی که یکی از سخت‌ترین گروه‌های انتخابی آسیا برای جام جهانی است، بر عهده دارم. ما می‌دانیم که این کار آسان نیست اما من به طور مداوم بر بهبود عملکرد تیم کار می‌کنم. ما شانس بزرگی برای رقابت برای صعود در میان چهار تیم برتر داریم و بهترین تلاش خود را برای رسیدن به آن انجام خواهیم داد.
اهداف اصلی شما با تیم ملی چین چیست و چه چیزی را برای توسعه فوتبال در چین ضروری می‌دانید؟
هدف اصلی من هدایت تیم ملی چین به جام جهانی و رقابت در بالاترین سطوح در آسیاست. برای توسعه فوتبال در چین، معتقدم که تمرکز بر ساخت نسل جدیدی از بازیکنان جوان با کیفیت بالا ضروری است.
حریف بعدی تیم ملی اندونزی است. شما این مسابقه را چگونه می‌بینید؟
من تیم اندونزی را بسیار احترام می‌گذارم. آنها یک تیم کاملا آسیایی نیستند، بلکه ۱۵ بازیکن اروپایی از کشورهایی مانند هلند، بلژیک، ایتالیا و انگلستان دارند. آنها عملکرد خوبی در برابر بحرین و عربستان ارائه داده‌اند و جاه‌طلبی بزرگی برای قرار گرفتن در میان چهار تیم برتر دارند. ما به توانایی‌های آنها احترام می‌گذاریم و برای مواجهه با آنها به بهترین شکل ممکن آماده می‌شویم.
فلسفه مربیگری شما چیست؟ آیا دیدگاه شما نسبت به فوتبال در طول سال‌ها تغییر کرده است؟
فلسفه من بر اساس سبک مدرن فوتبال است، به ویژه فشار بر حریف از ناحیه میانی زمین و بازی با سبک حمله سازمان‌یافته. البته دیدگاه من نسبت به بازی با گذشت زمان تکامل یافته است زیرا اکنون بیشتر بر جزئیات دقیق و سازگاری با نیازهای فوتبال مدرن تمرکز می‌کنم.
در فوتبال مدرن، به نظر شما بزرگترین چالش پیش روی مربیان چیست؟
بزرگترین چالش سازگاری با سبک‌های جدید فوتبال است. مربیان نیاز دارند تا تعادل بین رویکردهای حمله و دفاع را پیدا کنند و بر بهبود عملکرد در تمام مراحل بازی، مانند انتقال سریع بین دفاع و حمله، کار کنند.
آیا مربیگری مدارس مختلف دارد، همان‌طور که برخی می‌گویند؟
بله! مربیگری مکاتب مختلفی دارد و هر مربی فلسفه خاص خود را دارد. با این حال معتقدم که استفاده از فناوری مدرن در فوتبال امروزی امری اساسی شده است. با این حال، فوتبال علم دقیقی نیست، بلکه به خلاقیت و انعطاف‌پذیری برای یافتن راه‌حل‌های مناسب برای هر تیم بستگی دارد.
شما تیم‌ها و باشگاه‌های ملی را در چندین کشور، مانند ایران، چین، عربستان سعودی، عمان و کرواسی مربیگری کرده‌اید. فلسفه فوتبال در این کشورها چگونه متفاوت است و این تجربیات چگونه بر سبک مربیگری شما تأثیر گذاشته است؟
بله! من افتخار داشتم که در کشورهای مختلف کار کنم و هر کدام سبک خاص خود را در فوتبال، فرهنگ و سنت‌های خود دارند. به عنوان یک مربی، سازگاری با محیط جدید و احترام به فرهنگ محلی ضروری است. شما نمی‌توانید فرض کنید که همه فوراً ایده‌های شما را می‌پذیرند، بلکه باید انعطاف‌پذیر باشید و از مدارس مختلف فوتبال در سراسر جهان بیاموزید. به عنوان مثال، در برزیل، تمرکز زیادی بر مهارت‌های فردی و خلاقیت وجود دارد در حالی که در اروپا به ویژه کرواسی بر انضباط تاکتیکی تمرکز می‌شود. در آسیا، مانند ایران، چین و عربستان سعودی، تنوع زیادی در سبک‌ها وجود دارد اما اغلب به جنبه‌های فیزیکی و تاکتیکی توجه خاصی می‌شود. این تجربیات به من کمک کرده است تا فلسفه مربیگری خود را توسعه دهم؛ جایی که اکنون جامع‌تر و قادر به سازگاری با مدارس مختلف فوتبال هستم.
در طول دوره مربیگری خود در ایران، دستاوردهای برجسته‌ای مانند صعود به جام جهانی با تیم ملی ایران و رسیدن به فینال لیگ قهرمانان آسیا با تیم پرسپولیس را کسب کردید. به نظر شما، چه چیزی تجربه شما در ایران را از سایر تجربیات شما متمایز می‌کند؟
تجربه من در ایران یکی از برجسته‌ترین نقاط در مسیر مربیگری من بود؛ جایی که بسیاری از دستاوردهایی که به آنها افتخار می‌کنم را کسب کردم. من تیم ملی ایران را به مقام سوم در جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴ رساندم و همچنین به جام جهانی ۲۰۰۶ صعود کردم که دستاوردی بود که بسیار خوشحالم کرد. همچنین با تیم زیر ۲۳ سال قهرمان بازی‌های آسیایی شدم. کمک من تنها به تیم‌های ملی محدود نشد بلکه به باشگاه‌ها نیز گسترش یافت؛ جایی که با باشگاه پرسپولیس هفت عنوان داخلی کسب کردم و همچنین موفق شدم تیم را به فینال لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۱۸ برسانم. همیشه احساس مسئولیت بزرگی نسبت به توسعه فوتبال ایران داشتم و این تجربه پر از چالش‌ها و الهام‌بخشی در تمام سطوح بود.
برجسته‌ترین دستاوردهای دیگری که در طول مسیر حرفه‌ای متمایز خود کسب کرده‌اید، کدامند؟
در کرواسی، دو بار قهرمان لیگ شدم، با تیم دینامو زاگرب و جایزه بهترین مربی لیگ کرواسی در فصل ۲۰۰۷/۲۰۰۸ را دریافت کردم. در چین، قهرمان لیگ چین با باشگاه شاندونگ لونینگ شدم و همچنین جایزه بهترین مربی لیگ چین در سال ۲۰۱۰ را دریافت کردم.
تجربه‌های خود را با باشگاه‌ها و تیم‌های ملی عربی چگونه ارزیابی می‌کنید و کدام ایستگاه را مهم‌ترین ایستگاه در مسیر مربیگری خود می‌دانید؟
تجربه من با باشگاه‌ها و تیم‌های ملی عربی متمایز و پر از چالش بود. در امارات متحده عربی، مربیگری باشگاه الوحده را بر عهده داشتم و در عربستان با باشگاه‌های الاتفاق و الأهلی کار کردم و همچنین افتخار هدایت تیم ملی عمان را به مدت چهار سال داشتم. هرکدام با ویژگی‌ها و شرایط خاص خود منحصر به فرد بود.
سطح فوتبال عربی را از نظر سازماندهی، استعدادها و زیرساخت‌ها چگونه ارزیابی می‌کنید؟
فوتبال عربی در سال‌های اخیر پیشرفت قابل توجهی در زمینه سازماندهی و کشف استعدادها داشته است. زیرساخت‌های پیشرفته‌ای در برخی کشورها وجود دارد اما هنوز نیاز به سرمایه‌گذاری بیشتر در توسعه آکادمی‌ها و برنامه‌های آموزش جوانان وجود دارد.
پرسپولیس 
