پایگاه خبری فوتبالی- همه انزلیچیها مدعی هستند که این تیم شایسته قهرمانی بود و داور این اجازه را به آنها نداد. اما آیا این ادعا واقعیت دارد؟
به گزارش فوتبالی، نزدیک به یک هفته از برگزاری فینال جام حذفی و قهرمانی استقلال در این مسابقات میگذرد. اما ماجرای آن خطای دقایق پایانی نیمه اول که اگر داور سوت میزد، باید با اخراج آرمین سهرابیان همراه میشد، همچنان یکی از سوژههای مهم این روزهای فوتبال ایران است.
ملوانیها از لحظه اعلام نشدن خطا تا همین امروز، به اشکال مختلف نسبت به آن صحنه اعتراض کردهاند و در چند مورد این اعتراضات و اتهامزنیها باعث شده تا تعدادی از اعضای این باشگاه به کمیته اخلاق دعوت شوند. در این میان پژمان نوری مدیرعامل باشگاه ملوان در مصاحبهای گفته: «با سختترین قرعه ممکن در جام حذفی به فینال رسیدیم و حقمان هم قهرمانی بود اما عدالت رعایت نشد و تیم داوری جام را از مردم انزلی ربود.»
در این که ملوان نسبت به استقلال قرعه سختی داشت شکی نیست. آنها برای رسیدن به فینال چادرملو، ذوبآهن، سپاهان و گلگهر را که همگی لیگ برتری بودند، از سر راه برداشتند و انصافا کار بزرگی انجام دادند. اما سوالی که پیش میآید این است که آیا نمایشی که ملوان در فینال داشت، مستحق قهرمانی بود؟
عصبانیت و ناراحتی ملوانیها کاملا قابل درک است. به هر حال آنها برای رسیدن به قهرمانی جام حذفی کار سختی داشتند و تیمهای بزرگ و قدرتمندی را پشت سر گذاشتند و در یک قدمی یک قهرمانی بزرگ و خاطرهانگیز بودند و باختن در فینال، آن هم با آن اشتباه بزرگ داور میتواند این حس را به آنها منتقل کند که ناعادلانه قهرمانی را از دست دادهاند.
درباره صحنه مشکوک حق با ملوانیهاست. با وجود این که موعود بنیادیفرد در صحنه حاضر بود و سوت نزد و داورهای اتاق VAR هم معتقد بودند که محمد عمری به دنبال گرفتن خطا و متقاعد کردن داور برای اخراج سهرابیان بودهاند و حتی یکی از داوران اتاق VAR صراحتا به همکارش میگوید: «این محمد عمری خیلی ناقلا است»، اما عموم کارشناسان معتقدند که تیم داوران اتاق وی ای آر در این صحنه اشتباه کرده است. ما هم به نظر کارشناسان داوری احترام میگذاریم و معتقدیم تیم داوری وی ای آز در این صحنه اشتباه کرده و باید به سود ملوان اعلام خطا میکرد و آرمین سهرابیان هم از بازی اخراج میشد چون موعود بنیادی فر هم از آنها خواست تا صحنه را چک کنند.
با این اوصاف، استقلال باید بیش از یک نیمه را مقابل ملوان ده نفره بازی میکرد. اما سوالی که پیش میآید این است که چه تضمینی وجود داشت که بعد از ده نفره شدن استقلال، ملوان حتما بازی را میبرد؟ چند بازی را به خاطر دارید که تیمی ده نفره شده اما در همان دقایقی که با یک بازیکن کمتر بازی میکرده، موفق به گلزنی و شکست دادن تیمی شده که 11 نفره بازی میکرد؟
باز هم اعلام میکنیم که ناراحتی ملوانیها قابل درک است اما شدت اعتراض آنها به گونهای است که انگار داور در دقیقه 90 گل سالم و پیروزیبخش آنها را مردود اعلام کرده و نتیجه بازی را تغییر داده است. اما آیا در بازی فینال چنین اتفاقی افتاده است؟
نکته مهم دیگر این که ملوانیها در مصاحبههایشان ادعا کردهاند که حق تیمشان قهرمانی بود. اما این ادعا چقدر درست است؟ شکی نیست که این تیم برای رسیدن به فینال کار بزرگی کرد و فینالیست شدن حقش بود اما آیا به خاطر بردن سپاهان و گلگهر، باید این تیم را مستحق قهرمانی هم دانست؟
برای این که ببینیم ادعای ملوانیها چقدر درست است، بیاید آمار بازی فینال را مرور کنیم. طبق آماری که یک سایت نمره دهی معتبر از این بازی استخراج کرده، امید گل استقلال در این بازی 1.14 و امید گل ملوان 0.21 گل بوده است. امید گل در جریان بازی استقلال هم 0.91 و ملوان 0.09 گل است. در حقیقت استقلال در این بازی لایق به ثمر رساندن حداقل یک گل بوده اما امید گل ملوان چیزی نزدیک به عدد صفر است!
به سراغ آمار شوتها برویم. استقلال در این بازی 14 شوت زد که 3 شوت در چهارچوب دروازه حبیب فرعباسی بود. انزلیچیها اما در 120 دقیقه 7 شوت به سمت دروازه آبیها شلیک کردند که فقط یکی از آنها در چارچوب دروازه حسینی بود. در نهایت آمار مالکیت توپ هم اگر چه خیلی نزدیک به هم، اما باز هم به سود استقلال است. درواقع مالکیت توپ شاگردان مجتبی جباری در این بازی 53 درصد و مالکیت شاگردان مازیار زارع 47 درصد بوده است.
با این آمار و ارقام، شکی باقی نمیماند که از نظر فوتبالی و فنی، استقلال در فینال جام حذفی به شکلی کاملا روشن و محسوس تیم برتر میدان بود و اگر ملوان در دقایق پایانی به گل میرسید و قهرمان میشد، استقلالیها میتوانستند مدعی شوند که آنها استحقاق قهرمانی داشتند و بهتر از حریف بازی کردهاند.
قصد نگارنده از نوشتن این مطلب، انکار اشتباه داوری به ضرر ملوان نبود و نیست. به هر حال ممکن بود این تیم بعد از اخراج سهرابیان، در نیمه دوم بهتر و هجومیتر بازی کند و برنده و قهرمان شود اما از دو واقعیت نباید فرار کرد. اول این که آن اشتباه داوری مهم بود اما نمیتوان آن را قطعا در نتیجه بازی تاثیرگذار دانست و مدعی شد که با آن اشتباه، بدون شک یک قهرمانی از ملوان گرفته شده است! واقعیت دوم هم این که در فینال، استقلال بهتر از ملوان بازی کرد و از نظر فنی تیم برتر میدان بود و نمیشود مدعی شد که انزلیچیها در فینال شایسته پیروزی و قهرمانی در جام حذفی بودند.
یادداشت از نادر نامدار/ پایگاه خبری فوتبالی