پایگاه خبری فوتبالی- با انتخاب امیدرضا روانخواه به عنوان سرمربی جدید تیم امید ایران بحث‌ها درباره این تیم دوباره داغ شده است.
به گزارش فوتبالی، چند روز پیش و بالاخره پس از چند ماه بحث و بررسی درباره سرمربی جدید تیم امید ایران، امیدرضا روانخواه به عنوان سرمربی جدید این تیم معرفی شد. روانخواه در لیگ بیست و چهارم سرمربی تیم هوادار بود و از میانه فصل هدایت این تیم را بر عهده گرفت. مربیان قبلی هوادار تیمی درب و داغان به روانخواه تحویل دادند و هر چند او توانست در نحوه بازی این تیم، تغییرات شگرفی ایجاد کند و توانست تیم های بزرگی مثل سپاهان و استقلال را متوقف کند، اما در نهایت نتوانست از سقوط این تیم به دسته پایین‌تر جلوگیری کند.
انتخاب روانخواه البته بدون حاشیه نبوده است. تعدادی از کارشناسان و اهالی فوتبال نسبت به این انتخاب انتقاد دارند و معتقدند گزینه‌های بسیار بهتری از روانخواه برای این تیم وجود داشت. حتی در این باره اخباری مبنی بر دخالت‌های افرادی خارج از فوتبال هم منتشر شده است که البته گزاره های نادرست هم در این باره دیده می شود. برخی از کارشناسان هم با این انتخاب موافق هستند اما در کل تیم امید، تیمی است که پذیرش سرمربیگری اش، کار راحتی نیست چرا که حدود نیم قرن است که این تیم ناکامی را تجربه کرده است.
واقعیت این است که درباره تیم امید تناقض عجیبی بین حرف و عمل در مدیران فوتبال چه در فدراسیون های قبلی و چه در کمیته ملی المپیک وجود داشته است. مدیران فوتبال در همه برهه ها طوری درباره این تیم حرف می‌زنند که انگار مهم‌ترین و ارزشمند‌ترین تیم فوتبال مملکت است اما در عمل حتی به اندازه یک تیم لیگ استانی هم برای این تیم ارزش قائل نشده اند و همین باعث شده که نیم قرن ناکامی و عدم صعود به المپیک پیش بیاید.
تیم امید ایران در فوتبال ایران برای مربیان اصلا تیم محبوبی نیست. تیمی پاره وقت است که همه از آن فقط انتظار دارند که به المپیک صعود کند اما هیچ کس به آن صورت به این تیم کمکی نکرده است. این تیم برای اغلب مربیان هم تیم جذابی نیست و این اتفاق دلایل مختلفی دارد. به همین دلیل بسیاری از مربیان از پذیرفتن هدایت این تیم سر باز می‌زنند. سوال اینجاست چرا تیم امید ایران اینقدر نخواستنی است!؟
قرارداد ارزان کادر فنی
تیم امید ایران برخلاف تیم بزرگسالان بودجه بسیار محدودی دارد. پولی که برای قرارداد به مربیان این تیم به آنها پیشنهاد می‌شود حتی از تیمهای لیگ یک هم کمتر است. بی‌دلیل نیست که هیچ کدام از مربیان پرافتخار لیگ برتری تمایلی برای هدایت این تیم ندارند. چون حتی در لیگ یک هم قراردادهای بهتری در انتظار آنهاست. این اتفاق در تیم های رده سنی پایه دیگر مثل نوجوانان و جوانان هم برقرار است. هر کس سرمربیگری تیم امید را قبول می کند، در واقع به نوعی فداکاری کرده است. البته به نسبت زمان اردوهای این تیم باید به فدراسیون هم به نوعی حق داد که به اندازه یک تیم باشگاهی به کادر تیم، دستمزد ندهد. شاید باور کردنش سخت باشد اما قرارداد تیم امید یک پنجم تا یک ششمِ تیمهای لیگ برتری و یک سوم تا یک چهارمِ تیمهای خوب لیگ دسته اول است!
یک تیم موقتی!
تیم امید ایران یک تیم دائمی با فعالیت‌های برنامه‌ریزی شده است اما با توجه به تقویم لیگ، به یک تیم پاره وقت تبدیل می شود. همیشه زمانی که چند ماه به مسابقات انتخابی المپیک یا مسابقات قهرمانی امیدهای آسیا باقی مانده، این تیم خیلی فوری تشکیل می‌شود و بازیکنان مدتی دور هم جمع می‌شوند و به مسابقات می‌روند. نتیجه چنین عملکردی هم همیشه شکست و ناکامی بوده است. آخرین باری که تیم امید از گروهش به مرحله نهایی مسابقات صعود کرد، تیم دوران سرمربیگری مهدی مهدوی کیا بود که این در تاجیکستان و در یک بازی دراماتیک مقابل این کشور، در حالیکه دو بر یک عقب بود، با درخشش یاسین سلمانی به بازی برگشت و سه بر دو تاجیکستان را شکست داد و به مرحله نهایی مسابقات در ازبکستان صعود کرد. در دوره بعد با رضا عنایتی در مسابقات پیش مقدماتی در ازبکستان تیم حذف شد و حتی به مرحله نهایی مسابقات مقدماتی المپیک 2024 پاریس نرسید.
امکانات فراهم نیست
تیم امید ایران همیشه از کمبود امکانات رنج می‌برد. اصلا یکی از دلایل اصلی موقتی بودن تیم امید همین نبود امکانات است. از زمین تمرین و امکانات تمرینی بگیرید تا مسائل لجستیکی و مسافرت‌های خارجی برای حضور در مسابقات بین‌المللی که با تقویم های لیگ برتر و لیگ یک هم تداخل دارد. ضمن اینکه اگر زمین خوب مرکز تیمهای ملی را از این تیم بگیرید، این تیم زمین باکیفیت دیگری برای تمرین ندارد. بازیهای دوستانه هم برای تیم امید با توجه به تقویم رقابتها سخت گیر می آید و درگیر بودن بازیکنان این تیم در لیگ برتر و لیگ دسته اول برای کادرفنی این تیم دردسر شده است.
فشار زیاد و توقع صعود به المپیک
به شکل عجیبی همیشه از این تیم توقع می‌رود که به المپیک صعود کند! چه تیم پرستاره‌ای باشد و چه تیمی باشد خالی از ستاره‌ها. از همان بدو شروع کار این فشار روی سرمربی و بازیکنان تیم وجود دارد که باید بروند و به المپیک صعود کنند. این در حالی است که آخرین حضور فوتبال ایران در المپیک به سال 1976 برمی‌گردد. حالا اگر امیدهای ایران بتوانند به المپیک 2028 صعود کنند این اتفاق بعد از 52 سال خواهد افتاد! البته ایران توانست پس از انقلاب به المپیک 1980 مسکو صعود کند اما با تصمیم دولت وقت، این رقابتها از سوی ایران تحریم شد و تیم امید نتوانست به المپیک برود. ملی پوشان در رقابتهای مقدماتی توانسته بودند به المپیک صعود کنند اما تصمیمی که سازمان تربیت بدنی وقت گرفته بود، مانع از حضور همه ورزشکاران ایرانی در رقابتهای المپیک شد.
بازی تدارکاتی ندارد
همانطور که گفته شد تنها بازیهای تدارکاتی این تیم معمولا بازیهای است که در تورنمنت کافا برگزار می‌کند. البته تنها تیم قدرتمند این تورنمنت هم ازبکستان است و بازی مقابل سایر تیمهای این تورنمنت کمکی به فوتبال ایران و تیم امید نمی‌کند. غیر از این تورنمنت هم بازی دوستانه برای تیم رده سنی امید، سخت تر از تیم ملی نوجوانان و جوانان و حتی فوتسال و فوتبال ساحلی، گیر می آید.
باشگاهها کمک نمی‌کنند
یکی از مصائب بزرگ تیم امید این است که تیم‌ها بازیکنانشان را به تیم امید نمی‌دهند. البته در ابتدا همه وعده همکاری به این تیم می‌دهند اما درست سر بزنگاه و وقتی تیم به اعزام‌ها نزدیک است باشگاهها به بهانه‌های مختلف از دادن بازیکن به تیم امید ممانعت می‌کنند. روایت‌هایی تلخ و باورنکردنی از خروج بازیکنان امید از اردوی این تیم و بازگشت به باشگاهشان وجود دارد که شنیدن این روایت‌ها عرق شرم بر پیشانی هر فوتبالدوستی می‌نشاند اما دستمزدهای سنگین بازیکنان لیگ برتری، باعث می شود تا آنها باشگاهشان را به تیم امید ترجیح بدهند. حتی قوانین و مصوبه های هیات رییسه فدراسیون فوتبال، برای باشگاهها که اگر به تیم امید بازیکن ندهند، با جریمه و محرومیت بازیکن مواجه می شوند، هم باعث نشده تا باشگاهها به تیم امید بازیکن بدهند. شاید اگر فدراسیون بتواند در صورت عدم همکاری باشگاهها در دادن بازیکن، از آنها کسر امتیاز کند و چنین مصوبه ای تصویب شود، باشگاهها کمی بترسند.
ذهنیت ناکامی
به دلیل ناکامی‌های متعددی که تیم امید ایران در سال‌های اخیر تجربه کرده است تقریبا هیچ کدام از فوتبالدوستان ایران حس خوبی به این تیم ندارند و همیشه قبل از اعزام به مسابقات این تصور وجود دارد که امیدها این بار هم ناکام خواهند بود. به شکل عجیبی این ذهنیت در بازیکنان و سایر اعضای این تیم هم وجود دارد و حالا باید کادرجدید این ذهنیت را از بین ببرند. امیدرضا روانخواه کار سختی در تیم امید دارد. او علاوه بر همکاری باشگاهها، حمایت فدراسیون و کمیته ملی المپیک به موارد بسیار دیگری نیاز دارد. اولین نیاز او این است که تیمی بسازد که متکی به بازیکنان لیگ برتری نباشد چرا که در دوره های قبل، باشگاهها با ندادن بازیکنانشان، ضربات بدی به تیم امید زده اند. به همین دلیل تیم امید مظلوم ترین تیم تاریخ فوتبال ایران است!
گزارش از ناصر نامدار/ پایگاه خبری فوتبالی
