یادداشت ویژه/ برای هشت شاکی؛ از این روزها عبور کن!

یادداشت ویژه/ برای هشت شاکی؛ از این روزها عبور کن!

پایگاه خبری فوتبالی- مجتبی جباری این روزها اصلا شبیه به خودش نیست.

به گزارش فوتبالی، امروز مراسم رونمایی از کتاب «آبی آنتیک» و جشن امضای آن که نوشته استاد «ابراهیم افشار» است، در یک کتاب‌سرا به میزبانی مجتبی جباری برگزار شد. در حاشیه این مراسم، جباری با خبرنگاران گفت‌وگو کرد و حرف‌هایی زد که مثل همیشه جنجالی شده است.

او در بخش‌هایی از این گفت‌وگو به قهرمانی‌اش با استقلال در جام حذفی اشاره کرد و خطاب به پیشکسوتان گفت: «ما یک ماموریت کوتاه‌مدت داشتیم و بعد به سر کار خود برگشتیم. واقعاً دوست دارم به برخی پیشکسوتان بگویم دهانتان را ببندید! کسی جرأت می‌کرد آن استقلال را بگیرد؟ ناراحتم از اینکه دوستان ناکاربلد پست و مقام دارند. جوری صحبت می‌کنند انگار مربیگری را به کمال رسانده‌اند. طوطی‌وار حرف می‌زنند؛ حداقل سکوت کردن را یاد بگیرید.»

مجتبی جباری یکی از محبوب‌ترین و باشخصیت‌ترین چهره‌های تاریخ فوتبال استقلال است که تفاوت‌های زیادی با بیشتر پیشکسوتان فوتبال ایران دارد. هواداران استقلال و حتی پرسپولیس به او به چشم دیگری نگاه می‌کنند و گفته‌هایش را از سر فکر و تعقل می‌دانند نه از روی احساس.

اما به نظر می‌رسد اتفاقاتی که بعد از حضور جباری در استقلال و قهرمانی این تیم در جام جهانی رخ داده، باعث شده تا او نسبت به قبل احساساتی‌تر حرف بزند و طبعا کمی از منطق فاصله بگیرد.

گذشته از ادبیات عجیب او خطاب به برخی پیشکسوتان که البته تا ۵۰ درصد هم جباری حق دارد این جمله‌اش هم محل بحث است: «کسی جرأت می‌کرد آن استقلال را بگیرد؟» واقعیت این است که برعهده گرفتن آن استقلال اصلا نیازی به جرات نداشت. آن استقلال همه چیز را باخته بود و چیز دیگری برای باختن نداشت. استقلال در اواخر یک فصل فاجعه‌بار بود و به لطف تیم هوادار و یکی دو تیم دیگر، خیالش از بابت سقوط نکردن راحت شده بود.

استقلال فصل را با جباری در رده دهم تمام کرد و سوال این است که رتبه سیزدهم با دهم برای هواداران استقلال چه فرقی داشت؟ جرات یک مربی وقتی ثابت می‌شود که تیمی مدعی قهرمانی را در اختیار بگیرد و قهرمان کند. نشستن روی نیمکت تیمی که خیالش از سقوط نکردن راحت شده و هوادارانش برای پایان فصل لحظه‌شماری می‌کند، چه نیازی به جرات دارد؟

استقلال با جباری در لیگ برتر آلومینیوم اراک را 5 بر یک برد و نتایج و نحوه بازی‌های بعدی نشان داد که این یک جرقه بیشتر نبود. در ادامه تیم او مقابل دریک بازی ملال‌آور و خواب‌آور با چادرملو در تهران به تساوی بدون گل رسید و به سپاهان 3 بر یک باخت!

استقلال با جباری در جام حذفی تیم لیگ یکی پیکان را با یک گل از روی نقطه پنالتی برد. صنعت نفت آبادانی را که هفته قبل به خاطر از دست دادن شانس صعود به لیگ برتر در هم شکسته بود، با دو گل شکست داد و در نهایت ملوان میانه جدولی را در حالی که صحنه خطای آرمین سهرابیان مورد بحث بود، با گل دقیقه 119 شکست داد و قهرمان شد.

در این مطلب، هدف این نیست که عملکرد جباری زیر سوال برود و ارزش کار او پایین آورده شود اما اگر خود او هم یک بار دیگر در خلوتش این اتفاقات را مرور کند، حتما قبول خواهد کرد که کار خیلی شاقی نکرده است و نباید در این باره بزرگ‌نمایی کند.

سرانجام این که جباری نباید با آن اعتبار بزرگ که با سختی و تلاش و ذره‌ذره جمع کرده، بازی کند. او باید از این اتفاق عبور کند و دوباره تبدیل به همان جباری متفاوت و متشخصی شود که فوتبال ایران، از کوچک تا بزرگ، از استقلالی تا پرسپولیسی، همه و همه به او احترام می‌گذارند.

یادداشت از نادر نامدار/ پایگاه خبری فوتبالی