پایگاه خبری فوتبالی- باشگاه سپاهان که سال‌ها با ثبات مدیریتی شناخته می‌شد و همین تداوم را یکی از اصلی‌ترین عوامل موفقیت خود می‌دانست، در ۵۸۰ روز گذشته دستخوش تغییراتی پرشمار و عجیب در رأس مدیریت شده که با سنت این باشگاه در تضاد است.
به گزارش فوتبالی و به نقل از ایسنا، باشگاه سپاهان در سال‌های گذشته همواره به‌عنوان یکی از باثبات‌ترین ساختارهای مدیریتی فوتبال ایران شناخته می‌شد تا جایی که بسیاری از موفقیت‌های این باشگاه، چه در فوتبال مردان و چه در دیگر رشته‌های توپی و رزمی و… به ثبات مدیریتی و برنامه‌محور بودن سیاست‌های کلان باشگاه نسبت داده می‌شد.
در کمتر از دو سال گذشته، شاهد نوسانات عجیب و مکرر در رأس مدیریت باشگاه سپاهان بوده‌ایم؛ تغییراتی که حالا این باشگاه صنعتی را نیز درگیر همان بلای مدیریتی رایج در فوتبال ایران کرده است.
شرح تغییرات مدیرعامل و سرپرست باشگاه سپاهان از آذر ۱۴۰۲ تا تیر ۱۴۰۴:
شانزدهم آذر ۱۴۰۲: منوچهر نیکفر به‌عنوان سرپرست باشگاه سپاهان منصوب و جانشین محمدرضا ساکت شد.
هجدهم اسفند ۱۴۰۲: منوچهر نیکفر از سرپرستی باشگاه سپاهان استعفا داد. (با استعفای سرپرست وقت باشگاه سپاهان در تاریخ نوزدهم فروردین ۱۴۰۳ موافقت شد.)
بیست‌ویکم اردیبهشت ۱۴۰۳: مهدی آذربایجانی به‌عنوان مدیرعامل جدید باشگاه سپاهان معرفی شد.
نوزدهم مهر ۱۴۰۳: احمد یوسف‌زاده در تصمیمی شبانه، مدیرعامل باشگاه سپاهان شد.
نوزدهم تیر ۱۴۰۴: احمد یوسف‌زاده به‌دلیل تعامل نداشتن فولاد مبارکه با باشگاه سپاهان و بن‌بست مالی استعفا داد و به‌دنبال آن منوچهر نیکفر برای سومین‌بار به‌عنوان مدیرعامل سپاهان معرفی شد.
در مدت‌زمانی که از تاریخ ۱۶ آذر ۱۴۰۲ تا ۱۹ تیر ۱۴۰۴ به طول انجامیده، پنج تغییر مدیریتی در رأس باشگاه سپاهان رخ داده و چهار نفر روی صندلی مدیرعاملی نشسته‌اند؛ آماری نگران‌کننده برای باشگاهی که ساختار صنعتی‌اش همواره برگ برنده‌اش بوده است.
در مجموع، این تغییرات طی فقط یک‌سال و هفت‌ماه و سه‌روز (معادل ۵۸۰ روز) رخ داده‌اند، یعنی به‌طور میانگین هر ۱۱۶ روز یک تغییر مدیریتی در سطح بالای باشگاه اتفاق افتاده است؛ آماری که با ذات صنعتی و برنامه‌محور سپاهان تناسبی ندارد.
بدون تردید در شرایطی که باشگاه‌هایی مانند سپاهان برای رقابت در سطح آسیا نیاز به ثبات مدیریتی، برنامه‌ریزی میان‌مدت و حفظ انسجام سازمانی دارند، چنین رفت‌وبرگشت‌هایی در رأس مدیریت می‌تواند نه‌تنها در بُعد فنی، بلکه در بعد اقتصادی، جذب بازیکن، برنامه‌ریزی آکادمی و هماهنگی‌های مدیریتی نیز تأثیر منفی بگذارد.
