پایگاه خبری فوتبالی- صحبتهای عضو هیات مدیره استقلال نشان میدهد رفتار مدیران این باشگاه با شعارهایشان خیلی فاصله دارد.
به گزارش فوتبالی، فریده شجاعی عضو هیات مدیره باشگاه استقلال در حاشیه برگزاری مراسم قرعه کشی لیگ برتر در فصل بیست و پنجم صحبتهایی را مطرح کرد که نشان میدهد هیات مدیره این باشگاه برخلاف شعارهای مرسوم، دخالت زیادی در ورود و خروج بازیکنان دارد.
شجاعی امروز ضمن اعلام اینکه شخصا تمایل به ادامه حضور سیدحسین حسینی داشته، گفت: یک تصمیم جمعی بود. وقتی نظری در هیات مدیره داده میشود نمیتوانم چیزی بگویم. به هرحال آرا مد نظر گرفته میشود. او رای کافی نیاورد.
حالا سوال اینجاست که وقتی علی تاجرنیا رییس هیات مدیره باشگاه بارها اعلام میکند هیچ دخل و تصرفی در امور ندارد و تنها ناظر است، چگونه به عنوان ناظر اجازه چنین رای گیری را داده است؟
اینکه مدیران یک باشگاه برای ادامه فعالیت یک بازیکن رای گیری کنند شاید برای اولین بار در دنیا اتفاق افتاده، درحالیکه آنها در طی این مدت بارها اعلام کردند ساپینتو علاقهای به ادامه کار با حسینی ندارد! هرچند که ساپینتو هم در مصاحبه خودش حسینی را از نظر فنی تایید و اعلام کرد اگر او در تیم نباشد، نیاز به دو گزینه دیگر (خارجی) دارد.
حالا باید دید توجیه جدید مدیران استقلال برای فرار از برگزاری این رای گیری چه خواهد بود! اگر نقل و انتقالات و تیم بستن یک کار فنی و مربوط به کادرفنی است چرا باید مدیران باشگاه برای یک بازیکن رای گیری کنند؟
قراردادن مصاحبه فریده شجاعی در کنار مصاحبه ساپینتو پیش از اعزام تیم به ترکیه میتواند نشان دهنده این باشد که ساپینتو هم برای رضایت به کنارگذاشتن حسینی تحت فشار قرار گرفته است چرا که وقتی چنین رای گیری برگزار میشود نشان دهنده تمایل مدیران به اظهار نظر (شما بخوانید دخالت!) در امور فنی تیم است.
البته شجاعی در مصاحبهای دیگر با یکی از رسانهها گفته است: فضای عمومی هیات مدیره هم موافق ماندن حسینی بود اما نمیدانم چه دستهایی به کار افتاد تا این دروازهبان ملی پوش از استقلال جدا شود.
شاید در وهله اول از این صحبت شجاعی تناقض در گفتار برداشت شود اما ممکن است او تفاوتی بین فضای عمومی و رای گیری در هیات مدیره را در نظر بگیرد که این مساله هم میتواند بیانگر سردرگمی هیات مدیره باشد.
شاید بخشی از هیات مدیره هم مثل ساپینتو برای جدایی حسینی تحت فشار قرار گرفتهاند. مسالهای که در آینده شاید نه چندان دور به خوبی روشن شود و پرده ها بیفتند!