پایگاه خبری فوتبالی - سال ۲۰۰۴، یکی از تلخ‌ترین لحظات برای مهاجم کهنه‌کار سوئدی، هنریک لارسن، در مستطیل سبز رقم خورد. در جریان یکی از حساس‌ترین مسابقات فصل، یعنی الکلاسیکو، لارسن دچار پارگی رباط صلیبی شد؛ مصدومیتی سنگین که نه‌تنها ادامه فصل را از او گرفت، بلکه او را تا آستانه تصمیم به خداحافظی از دنیای فوتبال برد.
به گزارش فوتبالی، لارسن، که در آن زمان ۳۳ سال داشت، تنها چند ماه پیش از آن با باشگاه بارسلونا قراردادی یک‌ساله امضا کرده بود. طبق قرارداد، اگر او در ۶۰ درصد از مسابقات فصل حضور پیدا می‌کرد، به‌طور خودکار یک فصل دیگر در نیوکمپ ماندگار می‌شد. اما مصدومیت شدید و طولانی‌مدت، هرگونه شانس تحقق آن بند تمدید خودکار را از بین برد. در چنین شرایطی که بسیاری از باشگاه‌ها، شاید به‌سادگی از کنار بازیکنی مصدوم عبور می‌کردند، باشگاه بارسلونا و رئیس وقت آن، لاپورتا، تصمیمی برخلاف قواعد رایج دنیای حرفه‌ای فوتبال گرفتند؛ تصمیمی که فراتر از قانون، به انسانیت وفادار ماند. تنها دو روز پس از اعلام رسمی پارگی رباط صلیبی لارسن، لاپورتا شخصاً وارد عمل شد و بدون در نظر گرفتن موارد قرارداد، تمدید قرارداد این مهاجم سوئدی را برای یک فصل دیگر نهایی کرد. این تصمیم نه به خاطر آمار و ارقام، بلکه به‌خاطر روحیه و آرامش بازیکنی گرفته شد که در یکی از سخت‌ترین دوران‌های حرفه‌ای خود قرار داشت.
وقتی خبرنگاران دلیل این حرکت را از لاپورتا پرسیدند، پاسخ او بار دیگر نشان داد که فوتبال، تنها به عدد و نتیجه محدود نمی‌شود. او گفت: "هنریک دوران بسیار سختی را به خاطر مصدومیت پیش‌رو دارد. ممکن است حتی به خداحافظی از فوتبال فکر کند. ما قراردادش را تمدید کردیم تا بداند در این شرایط، پشتش هستیم و او را تنها نمی‌گذاریم." لارسن پس از بازگشت از مصدومیت، در فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۵ توانست با بارسلونا قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شود و نقش مهمی در قهرمانی بارسلونا داشته باشد، لارسن در دیدار فینال برابر آرسنال موفق به ثبت دو پاس گل شد.
بارسلونا 
