پایگاه خبری فوتبالی- می‌گوید به گذشته کار ندارد، از پشت پرده دعوت نشدن ستاره‌ها و حتی خوشحالی‌های کنار زمین حرف می‌زند، از شایعه‌ها دلخور نیست و حتی برای آینده هم قول مدال نمی‌دهد اما می‌خواهد با ساختن یک سیستم پایدار نسل تازه‌ای از والیبال ایران را به سطح جهانی برساند.
به گزارش فوتبالی، روبرتو پیاتزا، سرمربی ایتالیایی تیم ملی والیبال ایران از همان روز نخست حضورش در تهران نشان داد فقط برای نشستن روی نیمکت نیامده است؛ او کنار زمین مثل بازیکنان می‌جنگد، خوشحالی می‌کند و به قول خودش "حس‌اش را زندگی می‌کند". حالا در آستانه مسابقات قهرمانی جهان از هدف ماندگارش می‌گوید؛ ساختن تیمی که همیشه در جمع هشت قدرت برتر دنیا باشد، نه تیمی که یک سال بدرخشد و سال دیگر محو شود.
با سرمربی ایتالیایی تیم ملی والیبال به گفت‌وگو نشستیم و در مورد موضوعات مختلفی از جمله لیگ ملت‌ها، قهرمانی جهان، هدایت تیم ایران در جنگ ۱۲ روزه و برنامه‌های آتی این مربی صحبت کردیم.
مشروح گفت و گوی ایسنا با روبرتو پیاتزا را در ادامه می‌خوانید.
بسیاری از مردم از والیبال ایران ناامید شده بودند اما با حضور شما والیبال جان تازه‌ای گرفته است.
خوشحال هستم که طرفداران ما را دنبال می‌کنند، به ویژه دنبال کردن تیم ملی مهم است. در مورد گذشته نمی‌دانم چون اینجا نبودم اما مطمئن هستم همکاران قدیمی من ۱۰۰ درصد کارشان را انجام دادند تا به تیم ملی کمک کنند اما کارتان همیشه آنگونه که می‌خواهید پیش نمی‌رود. بنابراین نمی‌خواهم گذشته را با الان مقایسه کنم، اما سریع متوجه شدم که جو خیلی خوبی اطراف تیم ملی وجود دارد.
چقدر به بازیکنان و تیم ملی ایران امیدوار هستید؟
این امیدواری نیست بلکه هدفم این است که همیشه بین هشت تیم برتر دنبال قرار بگیریم. نه اینکه یک سال بین هشت تیم باشیم و سال بعد بین ۱۱ و ۱۲ قرار بگیریم. این چیزی است که من به آن امید دارمهدفم است که همیشه بین هشت تیم برتر دنبال قرار بگیریم. نه اینکه یک سال بین هشت تیم باشیم و سال بعد بین ۱۱ و ۱۲ قرار بگیریم. . حس من این است که استعدادهای خوبی برای رسیدن به آن هدف داریم.
کنار زمین هیجان خاصی برای تیم ایران دارید، دلیلش این است که پتانسیل خاصی در تیم ایران مشاهده کرده‌اید؟
اگر کسی من را زمانی که در فرانسه و هلند دنبال می‌کرد، ممکن است به شما بگوید من همانی بودم که شما الان می‌بینید. من دوست دارم با حسم زندگی کنم و والیبال برای من یک حس خیلی بزرگ است. وقتی جوان بودم رویای من بود و در ۱۶ سالگی فکر می‌کردم می‌توانم مربی باشم اما در آن لحظه یک بازیکن بودم، حتی خوش‌شانس هستم چون حسم را زندگی می‌کنم. برای همین وقتی نزدیک بازیکن داخل زمین می‌آیم، اینگونه دیده می‌شود که من کنار آنها بازی می‌کنم و دقیقا هم همین است.
خوشحالی‌های خاصی هم دارید که مورد توجه هواداران والیبال قرار گرفته است.
وقتی بازیکنان امتیاز می‌گیرند خیلی حس خوشحالی دارد. برخی مواقع شما سر هم فریاد می‌زنید اما دارید حس‌تان را به هم منتقل می‌کنید. وقتی من و کادرم متوجه می‌شویم چیزی می‌تواند به تیم کمک کند و این جواب از بازیکنان می‌آید که آنها می‌توانند امتیاز بگیرند، من خوشحال هستم.
بعد از لیگ ملت‌ها برخی می‌گفتند شما به دلایل امنیتی به ایران نمی‌آیید و تیم به اردوی خارجی اعزام می‌شود اما الان اینجا هستید، آیا از نظر امنیت نگرانی دارید؟
متوجه هستم این کشور هم مثل بقیه کشورهاست چون خیلی‌ها فکر می‌کنند کسی دیگری هم می‌تواند کاری کند. بهتر است از کسی که می‌داند، بپرسیم چه شرایطی وجود دارد. ما هرگز به این فکر نکردیم که نمی‌توانیم به ایران برگردیم. در جریان لیگ ملت‌ها وقتی متوجه شدیم راهی برای برگشت به تهران نداریم چون پروازها کنسل شده بودند، تصمیم گرفتیم در صربستان بمانیم و از آنجا به لهستان برویم. اما همیشه وضعیت پروازها را چک می‌کردیم. در آخر متوجه شدیم می‌توانیم برگردیم و در آن لحظه همه چیز برای ما روشن شد که ما به تهران برمی‌گردیم و تمریناتمان را شروع می‌کنیم.
همان زمان این شایعه مطرح شد که شما از سرمربیگری تیم ایران استعفا می‌دهید، اصلا چیزی در این مورد وجود داشت؟
نه چنین چیزی وجود نداشت. شاید افرادی که این شایعه را درست کردند من را نمی‌شناختند. ممکن است که آنها الان به این رسیده باشند که من آن آدمی نیستم که فکر می‌کردند. یک تفاهم نامه با رئیس فدراسیون امضا کرده‌ام و هیچ چیز نمی‌تواند آن را عوض کند. استعفای من بخاطر جنگ درست نبود. یک تفاهم نامه با رئیس فدراسیون امضا کرده‌ام و هیچ چیز نمی‌تواند آن را عوض کند.
در آن شرایط بازیکنان ایران از نظر روانی تحت فشار بودند و بابت کشور و خانواده‌هایشان نگرانی داشتند، چطور آنها را به بازی برگرداندید؟
آنها خودشان توانستند خودشان را مدیریت کنند. من فقط به آنها گفتم اگر امکان دارد در زمین فقط به والیبال فکر کنید. نمی‌خواستم تمرکزشان خارج از زمین باشد. برای جلسات و بازی‌ها از آنها خواستم بهترین خودشان باشند.
آینده خودتان را با والیبال ایران چگونه می‌بینید، به نظرتان با ایران به مدال المپیک می‌رسید؟
خیلی زود است که در مورد مدال صحبت کنیم. خیلی تیم‌ها برای مدال می‌جنگند. تنها چیزی که می‌توانم در این لحظه به شما بگویم این است که بازیکنان تمام تلاش خود را می‌کنند تا بهترین خودشان در آن لحظه باشند. برخی مواقع نیاز داریم خوب بازی کنیم، گاهی خوش‌شانس باشیم و سلامت روح و روان بازیکنان را نگه داریم تا امتیازات لازم را بگیریم. به خاطر بیاورید که در لیگ ملت‌ها چه اتفاقی برای یک بازیکن لهستان افتاد؛ در جریان آخرین تمریناتی که در هفته آخر تورنمنت داشتند دچار آسیب شد و همان شب برای جراحی رفت. روز بعد هم با عصا به سالن آمد. این باعث شد چهار ماه از والیبال دور باشد اما لهستان بازیکنان زیادی دارد که می‌توانند به تیم کمک کنند. باید با بازیکنان و فدراسیون سیستمی درست کنیم که بازیکنان زیادی داشته باشیم، چون مصدومیت‌ها همیشه کنار زمین است و این مهم نیست. ممکن است اگر کسی را از دست بدهیم کسی دیگر را جایگزین کنیم و حتی آن شخص برای نشان دادن خود انرژی بیشتری بگذارد.
در قهرمانی جهان این انتظار وجود دارد که ایران از مرحله مقدماتی راحت صعود کند اما اگر در مرحله بعد به تیمی مثل برزیل برسیم، برنامه‌تان چیست؟
هیچوقت تورنمنت آسان نیست. این پروسه‌ای است که باید آن را تغییر بدهیم و به تیم‌های رقیب احترام بگذاریم. می‌دانم مصر در سطح متفاوتی بازی خواهد کرد. آنها مربی خوبی از ایتالیا دارند. تونس هم تیم و مربی خوبی دارد. باید با بهترین قدرت با آنها بازی کنیم و ذهنیت ما برای هر بازی متفاوت باشد. اگر به اندازه کافی خوب باشیم احتمالا در بازی دوم حذفی با برزیل بازی می‌کنیم. قبل از برزیل ممکن است با صربستان یا چین بازی داشته باشیم. مقابل چین سه بر صفر بردیم که درست است اما ست اول واقعا طولانی بود. مقابل صربستان هم سه بر یک بردیم اما الان دو بازیکن مصدوم این تیم برگشته‌اند که خیلی به تیم کمک می‌کنند. صربستان قبل از لیگ ملت‌ها مقابل ما بود اما الان در یک سطح قرار داریم. آنها جنگنده هستند و ما باید این را بدانیم. بعد از این بازی‌ها باید به فکر برزیل باشیم که فکر می‌کنم مرحله یک چهارم نهایی باشد و این یعنی بین هشت تیم برتر.
برای قهرمانی جهان تصور بر این بود که میلاد عبادی‌پور به تیم ملی دعوت می‌شود اما این اتفاق نیفتاد.
باید به اول فصل برگردم؛ وقتی لیست اولیه را دادم تصمیم گرفتم چهار بازیکن باتجربه را دعوت نکنم چون آنها همیشه در زمین بودند؛ محمدطاهر وادی، محمد موسوی، امیر غفور و میلاد عبادی‌پور. حتی با آنها مستقیم تماس گرفتم و گفتم از تابستان لذت ببرید، استراحت کنید و خود را در باشگاه‌هایتان برای فصل بعد آماده کنیدبه وادی، موسوی، غفور و عبادی‌پور گفتم از تابستان لذت ببرید،استراحت کنیدچون می‌خوام به نسل جوان‌تر فرصت بدهم. چون می‌خواهم فرصتی را به نسل جوان‌تر بدهم تا تجربه خوبی کسب کنند. فقط این است و چیزی در مقابل کسی نیست. وقتی خیلی از بازیکنان مدت زمان طولانی بدون هیچ استراحتی در زمین هستند، نیاز دارند که انرژی خود را بازیابی کنند و بقیه بازیکنان هم باید درک کنند که مسئولیت برعهده بگیرند. نمی‌دانم چرا الان باید با آنها تماس بگیریم، گفتم اول فصل و حتی میلاد عبادی‌پور از من در مورد قهرمانی جهان پرسید اما به او گفتم استراحت کنید.
پس احتمال دارد برای سال آینده دعوت شود؟
ممکن است. نمی‌دانم چرا باید در مورد یکسری بازیکنان فکر کنیم و نه کل تیم. هر بازیکن ایرانی می‌تواند در تیم ملی حضور داشته باشد.
از آنجایی که میلاد عبادی‌پور با شما کار کرده این احتمال وجود داشت دعوت شود، بخاطر همین نام او بیشتر مطرح شد.
بله سه سال با او کار کردم. ما در لهستان با هم قهرمانی را کسب کردیم و فصل فوق‌العاده‌ای بود. بعد از پنج فصل در لهستان تصمیم گرفتم در میلانو کار کنم. متوجه نمی شوم چه مشکلی باید وجود داشته باشد که با او تماس بگیرم یا نه. او یک بازیکن باتجربه است و همیشه در تیم ملی بوده و هیچ تابستانی آزاد نبوده است. الان بچه دارد و برای من کاملا عادی است.
اخیرا بردیا سعادت را هم از تیم ملی کنار گذاشتید و علی حاجی‌پور را انتخاب کردید، چرا حاجی‌پور برای لیگ ملت‌ها دعوت نشد و الان سعادت خط خورده است؟
در آن لحظه به این فکر می‌کردم که بردیا بهترین انتخاب است اما حس می‌کنم الان در تیم به حاجی‌پور نیاز داریم. ما فقط می‌توانیم ۱۴ بازیکن را به مسابقات رسمی ببریم و این به معنی آن نیست که بقیه به اندازه کافی خوب نیستند. این انتخاب برای من خیلی سخت بود چون بردیا آدم خیلی باهوشی است. او در لیگ ملت‌ها خیلی به من کمک کرد حتی به عنوان روبرتو نه مربی. کمک کرد چیز بهتری در مورد فرهنگ و عادات ایران بدانم. مطمئن هستیم او تمام تلاش خود را در زمین انجام داد و به خاطر همین برای من خیلی سخت بود، اما حس کردم در این لحظه برای تیم به حاجی پور نیاز است. به بردیا گفتم روی چیزهایی که گفتم تمرکز داشته باش و آماده بمان. او را در فصل آینده دنبال می‌کنم و مطمئنا فصل بعد در تیم ملی خواهد بود.
به عقب برگردیم، در زمان ریاست آقای داورزنی در فدراسیون والیبال با شما تماس گرفتند که هدایت تیم ایران را قبول کنید، حتی گفته شد یکی از دلایل عدم توافق با شما این بوده که کسانی از داخل ایران با مربیان خارجی تماس گرفتند که به ایران نیایند، این اتفاق افتاد؟
تنها چیزی که الان می‌توانم به شما بگویم این است که الان سرمربی ایران هستم. ۱۵ می شروع کردم و قبل از آن در هلند بودم. این برای من الان مهمترین چیز است و بقیه چیزها تنها صحبت است. اگر هم مربیانی بوده‌اند که به بقیه گفته‌اند به ایران نیایید و سرمربی ایران نشوید، اصلا مهم نیست چون الان من اینجا هستم. اگر مربیانی بوده‌اند که به بقیه گفته‌اند به ایران نیایید و سرمربی ایران نشوید، اصلا مهم نیست چون الان من اینجا هستم.
اخیرا تیم‌های ملی والیبال نوجوانان و جوانان به مسابقات بین‌المللی اعزام شده‌اند آیا بین آنها استعدادی دیده‌اید که به تیم ملی بزرگسالان و والیبال ایران کمک کند؟
قبل از لیگ ملت‌ها تصمیم گرفتم پویا آریاخواه را با خودم داشته باشم. مطمئنا استعداد خوبی است. الان هم نیما را بررسی کرده‌ام که او هم استعداد خوبی است و به همین دلیل بهتر است از الان برای او یکسری اهداف را تعیین کنیم چون مطمئن هستم دیر یا زود در تیم ملی بزرگسال خواهد بود. از وزیر ورزش ایران خواستم اگر امکان دارد داخل دو زمین همزمان کار کنیم چون من دوست دارم وقتی با تیم بزرگسال هستم، بازیکنان بقیه رده‌ها را هم ببینم. زیر ۱۷ ساله‌ها را هم باید چک کنم اما هنوز کمی زود است که به سطح بالای جهانی برسند.
واکنش‌ها و برخوردهای مردم ایران بعد از لیگ ملت‌ها نسبت به شما چگونه بود؟
رفتاری که الان از مردم می‌بینم چیزی است که هر روز می‌بینم. می‌بینم طرفداران چقدر به کارهایی که انجام می‌دهیم علاقمند هستند. هر جا می‌روم مردم از من درخواست عکس گرفتن می‌کنند. خیلی از طرفداران از من تشکر می‌کنند و می‌گویند کار فوق‌العاده‌ای انجام دادید اما این تنها من نبودم. نتایج فقط به خاطر من نیست چون بازیکنان کار فوق‌العاده‌ای انجام دادند، پس همه این توجه باید به آنها معطوف شود.
حرف پایانی
می‌خواهم به طرفداران بگویم که ما همه توان، انرژی و ذهنیت را برای تیم می‌گذاریم تا پیشرفت کنیم، حتی می‌خواهم از آنها عذرخواهی چون ممکن است در آینده اشتباهی هم داشته باشیم اما اینگونه نیست که می‌خواستیم آن اشتباه را انجام بدهیم بلکه این تنها پروسه‌ای برای رشد است. هیچ رشدی بدون اشتباه اتفاق نمی‌افتد اما مهمترین چیز این است که از اشتباهات درس بگیریم. مطمئنم الان بازیکنان بهترین کارشان را انجام می‌دهند.
