پایگاه خبری فوتبالی- یک: شوک، بهت و میخکوب: حقیقتا تصور دریافت سه گل از ذوب در نیمه اول که یکی از یکی هم زیباتر بود در تصور هواداران پرسپولیس هم نمی‌گنجید چه برسد به استقلالی‌ها! کلیشه‌ایست اما جذابیت فوتبال به همین چیزهاست. به همین اتفاقات و همین غیرقابل پیش‌بینی بودن آن. مثل حذف منچستریونایتد به دست یک تیم دسته دویی و رده چهاری!
دو: پرس از میانه: قاسم حداد‌ی‌فر در نیمه اول پرس را از میانه میدان شروع کرد، جایی که اجازه نمی‌داد دو هافبک میانی استقلال(چشمی و اندونگ) بتوانند نبض بازی را در اختیار بگیرند، همین باعث شد تا آقاسی و سهرابیان عقب‌تر بروند و از آنجا به ارسال توپهای بلند به کناره‌ها روی بیاورند. وقتی خط هافبک استقلال محو شد جریان گلها شکل گرفت. یک توپ روی ریباند، یک توپ روی ارسال و یک توپ روی ضربه ایستگاهی.
سه: ساپینتو وفادار به همان ترکیب بازی قبل: ساپینتو با همان ۱۱ نفر تبریز بازی را شروع کرد و با همان سیستم. اما در جریان بازی متوجه شد که حکایت هر بازی با بازی قبل متفاوت است. تعویضهای استقلال در نیمه دوم نشان داد که حداقل برنامه‌های ساپینتو در این بازی جواب نداده است.
چهار: خط دفاعی آبکش: سخت است تیمی باشید که هم خوب گل بزند و هم کم موقعیت بدهد و گل نخورد. معمولا در فوتبال ایران یکی از آنها از دست شما درمی‌رود. چند فصلی است که داشتن ساختار دفاعی خوب ضامن گرفتن جام در لیگ ایران است. آمار هم در ادوار گذشته این را ثابت می‌کند. اما خط دفاعی استقلال در بازی گذشته ناامیدکننده ظاهر شد. آنها مشخصا تمرکز لازم در نیمه اول را نداشتند.
چهار: آنتونیو آدان و سیدحسین: از این مقایسه تا الان کسی سود نکرده به جز رقبای استقلال و سپاهان. این فکت کاملا درست است که ذهن سیدحسین همچنان درگیر استقلال است و ذهن برخی از هواداران استقلال همچنان درگیر مقایسه آدان و سیدحسین. آدان هنوز با فضای فوتبال ایران آپدیت نشده، روی پای چپش هم مشکل دارد. از نظر بدنی آماده نیست و با سن ۳۸-۳۹ سال رفلکس های یک دروازه‌بان زیر ۳۵ سال را ندارد. خود ساپینتو هم این را می‌داند. در حال حاضر مقایسه آدان و حسینی برنده‌ای ندارد.
پنج: علیرضا کوشکی: بازیکنی که از دادن یک پاس ساده در نیم فصل اول سال گذشته عاجز بود به ستاره استقلال تبدیل شده است. سیر تحول این بازیکن از بازی با الریان در قطر آغاز شده و روز به روز به بازیکن باکیفیت‌تری تبدیل می‌شود. مزد پیشرفتش را هم با دعوت به تیم ملی گرفت. گل اول او به ذوب در کلاس گلهای مهدی قایدی زده شد.
شش: خارجیها زمان می‌خواهند: مثلث هجومی استقلال اگر چه روی گل دوم تأثیرگذار بودند اما برای بهتر شدن نیازمند حضور در تعداد جلسات تمرینی بیشتری هستند. ساپینتو اگر مجبور نمی‌شد به آنها بازی نمی‌داد اما شرایط بازی جوری پیش رفت که ناگزیر شد از آنها استفاده کند که مشخصا از نظر هماهنگی مشکل داشتند. آنچه که مهم است هر چه زمان بگذرد پیش‌بینی می‌شود که آنها کیفیت بهتری ارائه خواهند داد.
هفت: رامین رضاییان و معادله‌ای به نام صالح حردانی: یکی از دغدغه‌های مهم ساپینتو حل کردن معادله رامین صالح است. رامین به تیم ملی دعوت شد و صالح نیمکت نشینی تیم ملی را از دست داد. شاید راهکار این باشد که صالح دفاع راست بازی کند، رامین وینگر راست و آسانی پشت فوروارد. البته جریانات پشت پرده‌ای هم در ماجرای بازی نکردن صالح حردانی تاثیرگذار است.
هشت: دو بازی با تراکتور و بازی مقابل ذوب نشان داد، استقلال برای بهتر شدن نیاز بیشتری به باهم بودن دارد. مربیان عصای جادویی ندارند که سریع تیم بسازند. این چرخه پیشرفت با تلاش و تمرینات بیشتر اتفاق می‌افتد، چیزی که استقلال کاملا نیازمند آن است. ولی از بدیهای فیفادی این است که نصف تیم به اردوهای ملی می‌روند و عملا تمرینات نصفه نیمه خواهد بود.
نه: نکته مهم شور بازی استقلال بود. ساپینتو مثل دوره قبلی تیمی ساخته که با حرارت و باهیجان بازی می‌کند. فارغ از نتیجه ، شما می‌توانید از دیدن بازی استقلال لذت ببرید. تیمی که شاید دفاع نداشته باشد ولی خط حمله خوبی دارد!
ده: بعد از تعطیلات فیفادی، فشردگی بازیها آغاز خواهد شد. تداخل لیگ و بازیهای آسیایی و بازیهای چهار روز یک بار، نیاز به ذهنی باز و متمرکز دارد. استقلال نیاز به یک هافبک شماره ده در ترکیب دارد که ساخت بازی‌اش با سکته مواجه نشود. شاید اگر ماشاریپوف مصدوم نمی‌شد بهترین گزینه برای آن پست بود ولی حالا استقلال نیاز دارد که رستم را در خط دفاع سریعتر داشته باشد و یک هافبک هم به لیست خود اضافه کند. از اینجا به بعد کار ساپینتو تازه آغاز می‌شود و او وظیفه دارد تک‌ستاره‌ها را در قالب تیم بیاورد.
گزارش از پیمان خنافری/ پایگاه خبری فوتبالی
استقلال 
