به گزارش فوتبالی، او گفت: «دو انتخاب داشتم: لیورپول یا یوونتوس. با هر دو باشگاه صحبت کردم اما قلبم مرا به ایتالیا برد. در آن سال‌ها سری آ بهترین لیگ جهان بود، یوونتوس باشگاهی تاریخی بود و تازه ما را در فینال لیگ قهرمانان ۱۹۹۶ شکست داده بود. از پیراهن سیاه‌وسفید خوشم می‌آمد و بازی برای تیمی که دروازه‌بانی افسانه‌ای مثل دینو زوف در آن تاریخ‌ساز شده بود، برایم جذابیت زیادی داشت.»
فَن دِر سار ادامه داد: «در یوونتوس شرایط خیلی با آژاکس فرق می‌کرد و مشکلات زیادی هم وجود داشت. بهترین بازی‌هایم را ارائه ندادم، اما هیچ پشیمانی ندارم. وقتی مهاجم گل نمی‌زند یا دروازه‌بان توپ‌ها را مهار نمی‌کند، بخشی از فوتبال است که مورد انتقاد قرار بگیری. با این حال زندگی و بازی در ایتالیا برایم تجربه‌ای فوق‌العاده بود.»
او همچنین از خاطرات شیرینش با هم‌تیمی‌های آن روزهای یووه گفت: «تابستانی که به یوونتوس رفتم، همه هم‌تیمی‌هایم مرا به شام دعوت کردند؛ فِرارا، ایولیانو، زیدان، اینزاگی، زامبروتا، داویدز... رستوران‌های تورین عالی بودند. هر بار آخر شب کارت اعتباری‌ام را درمی‌آوردم که حساب کنم، اما هرگز نمی‌گذاشتند من پرداخت کنم.»
یوونتوس 
