پایگاه خبری فوتبالی - پائولو مالدینی، اسطوره فراموش‌نشدنی فوتبال جهان و باشگاه میلان، در گفتگویی صمیمی از علاقه بی‌پایانش به میلان و فلسفه‌ای که تمام دوران حرفه‌ای‌اش را شکل داد سخن گفت.
به گزارش فوتبالی، مالدینی گفت: "از وقتی ۱۰ سالم بود وارد آکادمی میلان شدم و تا ۴۱ سالگی پیراهن این باشگاه را پوشیدم. میلان برای من فقط یک تیم فوتبال نیست؛ بخشی از زندگی من است. پدرم، چزاره مالدینی، کاپیتان میلان بود و من هم راه او را ادامه دادم. امروز هم فرزندانم در آکادمی این باشگاه حضور دارند. ما خانواده‌ای هستیم که رنگ‌های سرخ و سیاه را زندگی کرده‌ایم. پدرم همیشه به من می‌گفت فوتبال یعنی احترام. او هیچ‌وقت من را مجبور نکرد که فوتبالیست شوم یا حتما برای میلان بازی کنم. حتی اجازه داد خودم انتخاب کنم که دروازه‌بان باشم یا مدافع. همین آزادی باعث شد علاقه واقعی من به فوتبال و به میلان شکل بگیرد.
در طول ۲۵ سال حضورم در تیم اول میلان همه چیز دیدم؛ قهرمانی، شکست، شادی و اشک. اما هر بار که به زمین می‌رفتم می‌دانستم این پیراهن سنگین است، چون تاریخ، خانواده و میلیون‌ها هوادار پشت آن قرار دارند. راز طول عمر فوتبالی من ساده است: احترام به بدن، علاقه به کار و مهم‌تر از همه، احترام به مردم. هیچ‌وقت فکر نکردم بزرگ‌تر از باشگاه یا تیم هستم. همیشه به هم‌تیمی‌هایم گوش دادم، به مربیان احترام گذاشتم و حتی به حریفان هم احترام می‌گذاشتم. کاپیتان بودن برای من فقط بستن بازوبند نبود؛ یعنی اینکه در سخت‌ترین لحظات آرامش تیم را حفظ کنم. خوش‌شانس بودم که مقابل بهترین بازیکنان تاریخ مثل مارادونا، رونالدو و زیدان بازی کردم. هر مسابقه مقابل آن‌ها یک درس بود.
اما چیزی که بیشتر از هر جام برایم ارزش داشت، این بود که بعد از بازی حتی بزرگ‌ترین حریفانم هم با احترام به من نگاه می‌کردند. این یعنی من بیش از هر مدالی، احترام را بردم. وقتی در سال ۲۰۰۹ خداحافظی کردم، احساس نکردم چیزی از دست داده‌ام، چون هرچه داشتم روی زمین گذاشتم. ۳۶ سال از عمرم را به میلان دادم و امروز تاریخ این پیراهن با نام من گره خورده است. این بزرگ‌ترین افتخار زندگی من است."
