درباره پیروزی تاریخی ژاپن بر برزیل؛ دیگر خیلی هم عجیب نیست!

درباره پیروزی تاریخی ژاپن بر برزیل؛ دیگر خیلی هم عجیب نیست!

پایگاه خبری فوتبالی- ژاپن موفق شد باخت دو بر صفر مقابل برزیل را با پیروزی 3 بر دو عوض کند.

به گزارش فوتبالی، چند ساعت قبل از شروع بازی تدارکاتی ایران و تانزانیا در دوبی، تیم ملی فوتبال ژاپن یک اتفاق تاریخی را رقم زد و تیم ملی برزیل را در یک بازی دوستانه با نتیجه 3 بر دو شکست داد؛ تیمی که کارلو آنچلوتی بزرگ را روی نیمکت خود می‌دید و ستاره‌هایی مثل وینیسیوس جونیور، گابریل مارتینلی، کاسیمیرو، پاکتا، گیمارش را در ترکیب اصلی خود داشت و البته نفراتی مثل ریچارلیسون، رودریگو، متئوس کونیا و ... در ادامه برای برزیل به میدان رفتند؛ تیمی که همین 4 روز پیش کره جنوبی را در سئول با 5 گل تحقیر کرده بود!

شاید برای پیروزی در یک بازی تدارکاتی حتی اگر در مقابل برزیل و همه ستارگانش باشد نباید حماسه‌سرایی کرد؛ مخصوصا برای فوتبال ما که حتی با کلین‌شیت مقابل قرقیزستان در اصفهان هم دستاوردسازی می‌کند، اما دیگر باید بپذیریم که ژاپن راهش را از فوتبال آسیا جدا کرده است.

تیمی که بعد از خوردن دو گل پیاپی از برزیل، می‌تواند خودش را پیدا کند و کامبک بزند و این تیم پرستاره را شکست بدهد، مشخصا به سطحی فراتر از آسیا و قهرمانی در این قاره رسیده است.

ماجرا البته همین یک پیروزی تاریخی برابر پرافتخارترین تیم تاریخ فوتبال دنیا نیست. ژاپن مدت‌هاست که خرجش را از آسیا جدا کرده و بیشتر از این که به دنبال شکست دادن سایر تیم‌های آسیایی و قهرمانی در آسیا باشد، به دنبال رسیدن به سطح بهترین تیم‌های جهان است.

در حالی که تیم ملی ایران دهه‌ها به دنبال قهرمانی در جام ملت‌های آسیاست و این حسرت هر 4 سال یک بار برایش تمدید می‌شود، ژاپن مدت‌هاست که هدف‌گذاری دیگری دارد و با برگزاری بازی‌های تدارکاتی با تیم‌های بزرگ و قدرتمند جهان، خودش را به این سطح نزدیک کرده است.

غم‌انگیز است اما در دورانی که همه هدف تیم ملی ایران صعود از گروهش در یک جام جهانی 48 تیمی است و در شرایط فعلی، حتی همین هدف هم برایش دور از دسترس و دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد، تیم ملی ژاپن به جایی رسیده که حتی اگر به نیمه‌نهایی جام جهانی هم برسد، کسی شگفت‌زده نخواهد شد. 

آن روز اصلا دور نیست اما غم‌انگیزتر این است که حتی اگر چنین اتفاقی بیفتد، فوتبال ما هنوز درگیر مسائلی مثل انتقادهای مغرضانه، دوقطبی مربی خارجی و داخلی و دستاوردسازی با اعداد و ارقام فریبنده و مبهم است.

یادداشت از نادر نامدار/ پایگاه خبری فوتبالی