به گزارش "ورزش سه"، اشتهای استقلال برای گلزنی و میل به پیروزی در این بازی مشهود بود و در انتقال توپ از دفاع به حمله سرعت بیشتری را به نسبت بازی ای گذشته استقلال شاهد بودیم، تا جایی که اگر استقلالی ها در پاس نهایی و ضربه آخر دقت عمل بیشتری بخرج می دادند می توانستند با نتیجه بهتری پیروز شوند.
استراتCی استقلال برای پیروزی در این بازی اگر چه تعریف شده بود اما تیم علیرضا منصوریان قابل پیش بینی بازی نکرد که اگر می کرد سایپا بازی را مهار می کرد. پیروزی در بازی با سایپا بی شک روحیه و اعتماد به نفس علیرضا منصوریان و تیمش را بالا برده است و آنها در بازی های بعدی با اطمینان بیشتری بازی خواهند کرد. در این بازی تا پیش از زدن گل برتری گویی اعتماد به نفس لازم و اطمینان صد وجود نداشت تا جایی که برخی از فرصت ها به راحتی از دست می رفت. شاید تصور رخ دادن آن از پیش بینی نمی شد. استقلال هفته به هفته در حال بهتر شدن است.
کاوه رضایی با اینکه با یک پاس روی دست می توانست نزدیک ترین بازیکن خود را صاحب موقعیت کند ترجیح می دهد توی عمق پاس دهد. این بیانگر اشتهای استقلال برای رسیدن به پیروزی و هم چنین میل به پیروزی بود. به یقین پاس توی عمق بهتر از پاس توی عرض است. پاس توی عمق به حمله شکل بهتری می دهد و شاید کاوه دراین صحنه می خواسته استقلال زودتر به گل برسد. اگر پاس عرض می داد بازیکن روی دست باید اقدام به پاس توی عمق می گرفت که کاوه این کار را زودتر انجام داد و در نهایت استقلال صاحب یک موقعیت خوب شد.
بهره مندی استقلال از 7 بازیکن در حمله. این همان طور که پیش تر هم گفته شد میل استقلال را برای پیروزی نشان می دهد. حضور این بازیکنان در حمله اگر توام با بازگشت به دفاع همراه شود استقلال در بازی های آتی هم خواهد توانست که چنین پیروزی هایی را تکرار کند. البته اشاره امان به شکل دهی به ساختار دفاعی تیم بعد از - از دست دادن توپ است که معرف همگرایی تیم است. استقلال شاید پیش از این هم با همین تعداد نفرات حمله می کرد اما اوصول رعایت نمی شود. حمایت از مهاجم صاحب توپ و قرار گرفتن در موقعیت ها برای دریافت توپ دارای اشکال بود.
اگر چه موقعیت های استقلال در بازی با ساپیا به گونه ای مهیا و استفاده شد که در نهایت منجر به پیروزی دو بر صفر شد اما همیشه این گونه نیست. سایپا در برابر استقلال جلو کشید و نیت فوتبال داشت و همین جلو کشیدن با توجه به مهره های خلاق و تکنیکی که استقلال در اختیار دارد موقعیت های خوبی را به این تیم داد. اما برخی از تیم ها هستند که در برابر استقلال بسته بازی خواهند کرد و فضا را از استقلال می گیرند. در چنین شرایطی باید قدر موقعیت ها را بهتر دانست. استقلال در موقعیت دو به سه و با فضاهایی که وجود دارد به راحتی یک فرصت طلایی را از دست می دهد.
همیشه این طور نیست ضربه کرنر که زده می شود توپ توسط بازیکنانی که جلو کشیده اند زده شود و یا تیم مدافع از آن خود کند! گاهی مثل این صحنه تبدیل به توپ سوم می شود. محسن کریمی پشت قوس ایستاده و خوش بین است به اینکه توپ به او خواهد رسید. او اصلا پیش بینی نکرده که حتما توپ به او می رسد اما در موقعیتی ایستاده که پیش خود فکر می کرده اگر توپ به او برسد باید ضربه تاثیرگذاری بزند. این یعنی خوش بینی. سوال اساسی اینجاست دو بازیکن سایپا که خارج از باکس دفاعی هستند چه کار می کنند؟ فقط تماشا و تعیقب توپ با چشم!
جابر انصاری از جمله مهاجمان خوب در سایه یا به اصطلاح قدیمی ها مهاجم کاذب – مکمل است.نه به خاطر این گل اما در مجموع تیزهوشی اش در قرار گرفتن در موقعیت و ضربه آخری که به توپ می زند قابل تحسین است. بدون کار اضافه! استقلال روی این توانمندی برای زدن گل های بیشتر می تواند حساب ویژه ای باز کند به خصوص که حتما تیم حریف برای کاوه رضایی برنامه خواهد داشت. حسن بازی جابر انصاری به نسبت کاوه رضایی این است که از عقب وارد باکس حمله می شود و همیشه مهار چنین بازیکنانی سخت تر است.
ضعف های استقلال در خط دفاع کمرنگ شده اما هنوز برطرف نشده است. به خصوص در توپ هایی که به پشت خط دفاعی ارسال می شود که گاها نیازمند خروج مهدی رحمتی از دروازه هم هست. پوشش این فضا توسط دو مدافع میانی هم می تواند خطر را کمتر کند و زمانی که توپ پشت دو مدافع میانی ارسال می شود آنوقت مهدی رحمتی است که در صورت داشتن فضا باید در نقش مدافع آخر ظاهر شود. سایپا در این بازی حملاتی داشت که می توانست به گل برسد اما مهدی رحمتی هم روز خوبی را سپری کرد و چند توپ خوب گرفت.
علی بنی شیخ الاسلامی
استقلال 
