آقای وزیر سلام!/ عناوینی که از دست می دهیم

مراسم برترین های دوومیدانی سال 2016 جهان برگزار شد و جوایز امسال به نمایندگان جاماییکا و اتیوپی رسید.برخلاف آن چه که عادت کرده ایم، انتخاب برترین های هر سال تنها به فوتبال اختصاص ندارد و در تک تک رشته های ورزشی هر ساله بهترین ها طبق آرای کارشناسان انتخاب می شوند. در شرایطی که کمتر از یک ماه به پایان سال 2016 میلادی مانده است، اوسین بولت جاماییکایی بهترین دونده مرد و آلماز آیانا بهترین دونده زن جهان شدند. انتظاری هم جز این نمی رفت. بولت در المپیک ریو طلاهای المپیکی خود را به 9 رساند و دونده زن اتوپیایی یک طلاو یک برنز در دوهای استقامت المپیک گرفت.

وقتی این اتفاقات را مرور می کنیم و کسب مدال های المپیکی توسط دوندگان کشورهایی چون گرانادا، ترکیه، قطر، بوروندی، تاجیکستان را در ریو مشاهده می کنیم، تصورمان این است که کسب مدال در المپیک تا چه اندازه آسان است اما در عین حال وقتی یادمان می آید که در کل تاریخ المپیک فقط یک مدال نقره از بازی ها کسب نموده ایم – و همان مدال آور ما امسال به بدترین شکل ممکن از المپیک کنار رفت- وقتی به یاد مدال آوران بازیهای آسیایی می افتیم که یکی پس از دیگری از دوومیدانی خداحافظی کرده اند، بیش از پیش نگران بازیهای آسیایی 2018 می شویم. نه برنامه ای برای آینده است، نه بودجه ای و نه جانشین مناسبی برای تک ستاره هایمان آماده شده است. راستی برای 47 طلا، 47 نقره و 47 برنز دوومیدانی در المپیک و بازیهای آسیایی چه زمانی می خواهیم نقشه بکشیم؟ آیا آقای وزیر به این رشته هم نیم نگاهی دارید؟