پایگاه خبری فوتبالی- تیم ملی، جام جهانی 2022 را با یک برد درخشان برابر ولز ترک کرد.
به گزارش فوتبالی، اما نباید از فراموش کرد در کنار این پیروزی شیرین، له‌شدگی در برابر انگلیس در بازی اول و ناتوانی در رسیدن به دروازه آمریکا را هم ثبت شده است. در این کارنامه، مردان بازنده‌ای حضور داشتند با دو سرنوشت متفاوت: گروهی با عملکردشان وارد این فهرست شدند و گروه دیگر، این حضور را به دلیل تصمیمات کی‌روش، متحمل شدند.
در گزارش قبلی، برنده های تیم ملی را آنالیز کردیم و در این گزارش بازنده ها را آنالیز می کنیم.
* سید حسینی حسینی برابر انگلیس
این درست که روی هیچکدام از گلهای خورده در بازی اول، مقصر نبود ولی هر دروازه‌بانی که 6 بار تور دروازه‌اش بلرزد، قطعا نامش وارد فهرست بازنده‌ها خواهد شد. تیم ملی در بازی اول، حتی اگر بدون دروازه‌بان هم راهی زمین می‌شد، همین تعداد گل به نام رقیب سند می‌خورد و این ربطی به بیرانوند و حسینی و بقیه نداشت. برخی معتقدند اگر بیرانوند در زمین بود شاید ایران کمتر گل می خورد، اما شانس گل انگلیس در آن بازی نشان می دهد که وضعیت طور دیگری است و اگر همه توپهای انگلیس گل می شد، هشت گل مسلم وارد دروازه ایران می شد و البته پتانسیل خوردن گلهای نهم و دهم را هم داشتیم!
* روزبه چشمی برابر انگلیس
یک هرج و مرج کامل؛ چشمی خودش هم در تمام 45 دقیقه اول بازی با انگلیس متوجه نشد کجا باید بازی کند. او به عنوان مدافع میانی، روی صحنه گل اول با پورعلی‌گنجی یارگیری کرده بود و در نقش یک هافبک، روی صحنه گل سوم نه توانست توپ را بزند و نه موفق شد بازیکن صاحب توپ را خطا متوقف کند و باز هم تکرار همان جمله معروف:" روزبه چشمی آنقدر هافبک دفاعی بازی کرده که دفاع آخر شدن یادش رفته است!"
* سید مجید حسینی
اینکه پس از جام جهانی، تیم‌های بزرگ ترکیه خواهان او شده‌اند، یک بازی رسانه‌ای عجیب و مشکوک و البته مسبوق به سابقه درباره حسینی است. سید مجید حسینی را شاید بتوان ضعیف‌ترین بازیکن تیم ملی در قطر نامید. او در بازی اول برابر انگلیس، مدافعی مبتدی بود که حتی یک بار هم برابر تغییر مسیرهای ساکا و بقیه، به آدرس درست نرفت. البته او اگر به فوتبال ایران برگردد، می تواند مدافع موفقی باشد اما به احتمال زیاد، مدیربرنامه هایش به او می گوید با توجه به نرخ افزایشی ارز، در ترکیه و در کل کشورهای خارجی بماند. مسیر هم برای همه مشخص است. ترکیه، بلژیک و یونان!
* علی کریمی
البته درباره علی کریمی هم نوشته ایم که او زمانی یکی از بهترین های پستش در ایران بود اما امان از مصدومیت. شاید تا پیش از اعلام لیست نهایی تیم ملی برای حضور در جام جهانی 2022، کسی از علی کریمی خبر نداشت و شاید خود کریمی هم دوست داشت به قطر برود تا بازیها را از نزدیک ببیند اما نام او در لیست قرار گرفت. ظریفی به شوخی می گفت خود علی کریمی هم حاضر نبود علی کریمی را برای جام جهانی دعوت کند و به او در بازی اول و مهم مقابل انگلیس، نقش هافبک دفاعی را به او بسپارد ولی کی‌روش این کار را کرد و تاوانش را با لهشدن تیم ملی برابر انگلیس داد.
* شجاع خلیل‌زاده
نشد در جام جهانی یک ثانیه از بازی خلیل زاده را ببینیم. البته چندین نگاه درباره بازی نکردن او در جام جهانی وجود دارد. اولی این است که نشد! یعنی اینکه دفاع های دیگر به نظر کادرفنی از او بهتر بودند. دوم اینکه کی روش می خواست اما وقت نشد. یعنی فرایند بازی و اتفاقات بازی به سمتی و سویی رفت که نشد که شجاع خلیل زاده استفاده شود. اما سوم اینکه ممکن است کی روش یک انتقام تمیز، صریح و کامل از خلیل زاده گرفته باشد. در واقع خلیل‌زاده، تاوان انتقادهایش در زمان اسکوچیچ از کی‌روش را داد و جام جهانی را بدون حتی یک ثانیه بازی، درحالی ترک کرد آن هم در حالیکه با معیارهای فوتبالی باید در هر 3 بازی‌اش حاضر می‌شد. تیم ملی برابر ارسال‌های پیاپی انگلیس از جناحین، فقدان خلیل‌زاده را به ملموس‌ترین شکل ممکن، حس کرد و البته بازگشت کی روش به ترکیب تقریبی دوران اسکوچیچ در بازی با انگلیس و ولز، بدون شجاع خلیل زاده برای همه عجیب بود. البته شاید خود خلیل زاده ضرر کرد و بازنده این ماجرا بود، اما باشگاهش در قطری از قبل حضور او در جام جهانی، روزی 10 هزار دلار کاسب شد!
* محمدحسین کنعانی‌زادگان
اگر کی روش کنفرانس مطبوعاتی می گذاشت، مطمئنا با این سوال مواجه می شد که چرا با کنعانی زادگان چنین کرد؟ این سوالی است که قطعا به صندوق ابهام‌های تاریخی فوتبال ایران وارد خواهد شد. شماره 13 در 45 دقیقه بازی برابر انگلیس، توانست تا حدود زیادی هرج و مرج دفاعی ایران را سر و سامان بدهد . هر چند ایران سه گل خورد، اما نسبت به نیمه اول، انسجام دفاعی بهتری داشت. با این حال این سوال مطرح می شود که چرا او دیگر رنگ زمین را ندید؟ شاید "کارما". چیز بیشتری نمی شود نوشت.
کمتر از 90 دقیقه بازی در این دوره، از دست دادن یک موقعیت فوق‌العاده گلزنی برابر انگلیس، گرفتن 2 کارت زرد و از دست دادن بازی مرگ و زندگی برابر آمریکا؛ زندگی جهانبخش در قطر چنین سپری شد. بازیکنی که جز مقدماتی این دوره جام جهانی، هرگز در تیم ملی نتوانسته خودی نشان دهد و برای تیم ملی، اثرگذار باشد. شاید اگر خود جهانبخش این پاراگراف را بخواند، ناراحت شود اما ای کاش، او در تیم ملی، نصف کیفیتی را که در فوتبال باشگاهی به نمایش می گذارد، به نمایش می گذاشت!
* میلاد محمدی
در قطر حتی از آن کمیک‌استریپ روسیه در پرتاب اوت یا استارت عجیب، خبری نبود. نام محمدی در فهرست تکل زننده‌های جام بود ولی او، اثری در تیم ملی نداشت. راستش را بخواهید محمدی برابر آمریکا، مقصر اصلی خوردن گل بود و درست همان جایی حضور نداشت که باید باشد. درنهایت هم طبق معمول، مصدوم شد و از زمین بیرون رفت تا کی روش، دیر متوجه شود که می توانست از ابوالفضل جلالی از بازی اول جام استفاده کند.
راستش را بخواهید استحقاق او، بازی کردن در جام جهانی قطر بود ولو با همین بدن و کمر مصدومی که دیگر توان فشار چنین بازیهایی را ندارد. ماجرا این است که اگر اوضاع بدنی امیری، به این وخامت بود که گفته می شد، که حتی نمی‌توانست یک دقیقه برای تیم ملی بازی کند، مطمئنا او توسط کی‌روش اصلا دعوت نمی‌شد. تیم ملی در هر 3 بازی‌اش نیاز به هافبکی در استایل امیری داشت ولی او یک ثانیه هم به میدان نرفت. البته در قطر، خبر آمد که امیری از نظر تیم پزشکی، توان انجام بازیهای پرفشار را ندارد و به همین دلیل کی روش به او بازی نمی دهد. باشگاه پرسپولیس هم بابت حضور وحید امیری روزی 10 هزار دلار می گیرد و اگر امیری را بازنده بدانیم، برنده ماجرا، باشگاه پرسپولیس است.
اگر سرعتش در گذاشتن استوری بعد از تساوی با کره جنوبی در تهران را در بازی‌اش تکرار می‌کرد، تیم ملی قطعا راهی مرحله حذفی می‌شد. قدوس برابر آمریکا، 45 دقیقه فرصت داشت تا خودش را نشان دهد و از این فرصت نهایت استفاده را برد و خودش را «کاملا» نشان داد آن هم با از دست دادن 2 موقعیت درخشان گلزنی. اینجا انگار باید به کی روش حق داد که در دو بازی مقابل انگلیس و ولز، به او بازی نداد!
* کارلوس کی‌روش
به لطف فدراسیون فوتبال در دوران دوم ریاست مهدی تاج، سومین حضور پیاپی در جام جهانی را تجربه کرد. درباره کی روش حتما این جمله را شنیده اید که می گویند دو دوره او ایران را به جام جهانی برد و ایران هم یک دوره او را به جام برد. این روزها خیلی گزارش ها نوشته می شود و بحث های زیادی می شود. نظرات البته سیاه و سفید است. برخی می گویند او تیم ملی ایران را فدای این افتخار شخصی کرد و مرد پرتغالی با ترکیب بازی برابر انگلیس و تعویض‌های عجیبش در بازی با آمریکا، ثابت کرد هیچ شناختی از تیم خودش ندارد چه رسد به آنالیز رقبا. مرور حرف‌های او بدون دیدن جام جهانی و آگاهی از اتفاقات رخ داده، سرمربی تیم قهرمان جهان را متصور می‌کند. از طرف دیگر برخی معتقدند اگر کی روش نبود، تیم ملی پس از شکست سنگین مقابل انگلیس نمی توانست برگردد و ولز را شکست دهد و در بازی مقابل آمریکا، شانس صعود داشته باشد. برخی هم نظم داخلی تیم را به خاطر حضور کی روش می دانند و عقیده دارند اگر کی روش نبود، تیم یکدست و یکدل نبود. اما با همه نگاهها و احوال مهم این بود که تیم از گروهش صعود کند که نکرد، پس کی روش هم بازنده بزرگ جام جهانی 2022 قطر بود.
گزارش از علیرضا خطیبی/ پایگاه خبری فوتبالی
1111
